________________
मायापायारविउव्वणपव्वं-४६/१२-३७
३७९ सम्बुक्को जेण हओ, विवाइओ दूसणो य संगामे । सीया तस्स महिलिया, हरिऊण मए इहाऽऽणीया ॥२५॥ जइ नाम सा सुरूवा, न मए इच्छइ पइं मयणतत्तं । तो नत्थि जीवियं मे, तुज्झ पिए साहियं एयं ॥२६॥ दइयं एयावत्थं, दटुं मन्दोयरी समुल्लवइ । महिला सा अकयत्था, जा देव ! तुमं न इच्छेइ ॥२७॥ अहवा सयलतिहुयणे, सा एक्का रूव-जोव्वणगुणड्डा । अइमाणगव्विएणं, जाइज्जइ जा तुमे सामि ! ॥२८॥ केऊरभूमियासू, इमासु बाहासु करिकरसमासु । किह नऽवगृहसि सामिय !, तं विलयं सबलकारेणं ॥२९॥ सो भणइ सुणसु सुन्दरि!, अत्थि इमं कारणं महागरुयं । बलगविओ वि सन्तो, जेण न गिण्हामि परमहिलं ॥३०॥ पुव्वं मए किसोयरि !, अणन्तविरियस्स पायमूलम्मि । साहुपडिचोइएणं, कह वि य एक्कं वयं गहियं ॥३१॥ जा नेच्छइ परमहिला, अपसन्ना जइ वि रूवगुणपुण्णा ।सा वि मए बलेणं, न पत्थियव्वा सयाकालं ॥३२॥ एएण कारणेणं, बला न गिण्हामि परिगिहत्था हं । मा मे निवित्तिभङ्गो, होही पुव्वम्मि गहियाए॥३३॥ अचलिय-अखण्डियाए, एस निवित्तीए नरयपडिओ वि । उत्तारिज्जामि अहं, घडो व्व कूवम्मि रज्जूए ॥३४॥ मयणसरभिन्नहिययं, जइ जीवन्तं मए तुमं महसि । सुन्दरि ! आणेहि लहुं, तं महिलाओसहिं गन्तुं ॥३५॥ एयावत्थसरीरं, कन्तं मन्दोदरी पलोएउं । जुवईहि संपरिवुडा, चलिया जत्थऽच्छए सीया ॥३६॥ उज्जाणं सुररमणं, संपत्ता तत्थ पायवसमीवे । मन्दोयरीए दिट्ठा, जणयसुया वणसिरी चेव ॥३७॥
शम्बुको येन हतो व्यापादितो दूषणश्च संग्रामे । सीता तस्य महिला हृत्वा मयेहाऽऽनीता ॥२५॥ यदि नाम सा सुरुपा न मामिच्छति पति मदनतप्तम् । तदा नास्ति जीवितं मे तव प्रिये ! कथितमेतत् ॥२६॥ दयितमेतदवस्थं दृष्ट्वा मन्दोदरी समुल्लपति । महिला साऽकृतार्था या देव ! त्वां नेच्छति ॥२७॥ अथवा सकलत्रिभुवने सैका रुपयौवनगुणाढ्या । अतिमानगवितेन ध्यायते या त्वया स्वामिन् ॥२८॥ केयूरभूषितैरैतैर्बाहुभिः करिकरसमैः । कथं नालिगसि स्वामिंस्तां वनितां सबलात्कारेण ॥२९।। स भणति श्रुणु सुन्दरि ! अस्तीदं कारणं महागुरुकम् । बलगवितोऽपि सन् येन न गृह्णामि परमहिलाम् ॥३०॥ पूर्वं मया कृशोदरि ! अन्तवीर्यस्य पादमूले । साधुप्रतिचोदितेन कथमपि चैकं व्रतं गृहीतम् ॥३१॥ या नेच्छति परमहिलाऽप्रसन्ना यद्यपि रुपगुणपूर्णा । सापि च मया बलेन न प्रार्थयितव्या सदाकालम् ॥३२॥ एतेन कारणेन बलान गृह्णामि परगृहस्थीमहम् । मा मे निवृतिभङ्गो भवेत्पूर्वे गृहीतायाः ॥३३॥ अचलिताखण्डितयैष निवृत्या नरकपतितोऽपि । उत्तीर्येऽहं घट इव कूपे रज्ज्वा ॥३४।। मदनशरभिन्नहृदयं यदि जीवन्तं मां त्वं काझ्षे । सुन्दरि ! आनय लघु तां महिलौषधि गत्वा ॥३५॥ एतदावस्थशरीरं कान्तं मन्दोदरी प्रलोक्य । युवतिभिस्संपरिवृत्ता चलिता यत्रास्ते सीता ॥३६।। उद्यानं सुररमणं संप्राप्ता तत्र पादपसमीपे । मन्दोदर्या दृष्ट जनकसुता वनश्रीरिव ॥३७॥
१. न पत्थेइ-मु०।
Jain Education Interational
For Personal & Private Use Only
www.jainelibrary.org