________________
३६२
पउमचरियं गय-चमर-सरभ-केसरि-वराह-मय-महिस-चित्तयाइण्णं ।
ससय-सय-वग्घ-रोहिय-तरच्छ-भल्लाउलं निच्चं ॥१२॥ कत्थइ फलोणयदुमं, कत्थइ सियकुसुमधवलिउद्देसं । कत्थइ नीलं हरियं, कत्थइ रत्तारुणच्छायं ॥१३॥ दण्डयगिरिस्स सिहरे, नामेण य दण्डओ महानागो। तेण इमं ससिवयणे, दण्डारण्णं जणे सिटुं॥१४॥ एसा वि य कुञ्चरवा, महानई विमलसलिलपरिपुण्णा । कलहंसकलयलरवा, सच्छन्दरमन्तपक्खिउला ॥१५॥ उभयतडटठियपायव-निवडियवरकुसुमपिञ्जरतरङ्गा । चडुलयरमयरकच्छभ-निच्वंचियविलुलियावत्ता ॥१६॥ तं दट्ठण वरनई, जणयसुया भणइ राघवं एत्तो । जलमज्जणं महाजस!, किं न खणेक्कं कह रमामो ? ॥१७॥ भणिऊण एवमेयं, अवइण्णो राघवो सह पियाए । मज्जइ विमलजलोहे, करि व्व समयं करेणूए ॥१८॥ सुमहुरसरपरिहत्थं, जलमुखं राघवो बहुवियप्पं । पहणइ लीलायन्तो, हरिसं घरिणीए कुणमाणो ॥१९॥ सीया वि तत्थ सलिले, घेत्तूणं सुरहिपुण्डरीयाइं । दइयस्स पवरकण्ठे, आलयइ निलीणभमराइं ॥२०॥ अह ते तत्थ महुयरा, रामेण समाहया परिभमेउं । सीयाए वयणकमले, निलिन्ति पउमाहिसङ्काए ॥२१॥ सा ते मत्तमहुयरे, असमत्था वारिउं अइपभूए । सहस त्ति पउमनाभं, अवगृहइ महिलिया धणियं ॥२२॥ गायन्ति व्व महुयरा, जयसदं पक्खिणो इव कुणन्ति । सुहडा व तडल्लीणा, सत्ता रामस्स मज्जणए ॥२३॥ तो सिसिरसीयलबले, विहिणा परिमज्जिउं जहिच्छाए । उत्तड़ पउमनाहो, नईए समयं पिययमाए ॥२४॥ सव्वङ्गकयाभरणो, अइमुत्तयमण्डवे सुहनिविट्टो । पउमो भणइ कणिटुं, सुणेहि मह सन्तियं वयणं ॥२५॥ गज-चमर-शरभ-केसरि-वराह-मृग-महिष-चित्रकाकीर्णम् । शशक-शत-व्याघ्र-रोज्झ-तरक्ष-भल्लाकुलं नित्यम् ॥१२॥ कुत्रचित्फलावनतद्रुमं कुत्रचिच्छेतकुसुमधवलितोद्देशम् । कुत्रचिन्नीलं हरितं, कुत्रचिद्रक्तारुणच्छायम् ॥१३॥ दण्डकगिरेः शिखरे नाम्ना च दण्डकमहानागः । तेनेदं शशिवदने ! दण्डकारण्यं जने शिष्टम् ॥१४॥ एषाऽपि च क्रोञ्चरवा महानदी विमलसलिलपरिपूर्णा । कलहंसकलकलरवा स्वच्छन्दरममाणपक्षिकुला ॥१५॥ उभयतटस्थितपादपनिपतितवरकुंसुमपिञ्जरतरङ्गा । चटुलतरमकरकच्छभनित्यमेवविलुलितावर्ता ॥१६।। तां दृष्ट्वा वरनदि जनकसुता भणति राघवमितः । जलमज्जनं महायशः ! किं न क्षणमेकमिह रमावहे ॥१७॥ भणित्वेवमेतदवतीर्णो राघवः सह प्रिययाः । मज्जति विमलजलौधे करिरिव समकं करेण्वा ॥१८॥ सुमधुरस्वरदक्षं जलमुखं राघवो बहुविकल्पम् । प्रहन्ति लीलायन्हर्षं गृहिण्याः क्रीयमाणः ॥१९॥ सीताऽपि तत्र सलिले गृहीत्वा सुरभिपुण्डरिकाणि । दयितस्य प्रवरकण्ठ आरोपयति निलीनभ्रमराणि ॥२०॥ अथ ते तत्र मधुकराः, रामेण समाहताः परिभ्रम्य । सीताया वदनकमले नीलीयन्ति पद्माभिशङ्कया ॥२१॥ सा तान्मत्तमधुकरान्नसमर्था वारितुमतिप्रभुतान् । सहसेति पद्मनाभमालिङ्गति महिला धणियम् ॥२२॥ गायन्तीव मधुकरा जयशब्दं पक्षिण इव कुर्वन्ति । सुभटा इव तटालीनाः सत्त्वा रामस्य मज्जनके ॥२३॥ ततः शिशिरशीतलजले विधिना परिमज्ज्य यथेच्छया । उत्तरति पद्मनाभो नद्याः समकं प्रियतमया ॥२४॥ सर्वांगकृताभरणोऽतिमुक्तकमण्डपे सुखनिविष्टः । पद्मो भणति कनिष्ठं श्रुणु मम सत्कं वचनम् ॥२५॥ १. ससावयाइण्णं-मु० । २. वरनई-प्रत्य० । ३. सुहनिसन्नो-प्रत्य० ।
Jain Education Interational
For Personal & Private Use Only
www.jainelibrary.org