________________
१७८
पउमचरियं नवमे मुच्छाविहलो, दसमे पुण मरइ चेव अकयत्थो । एवं विहा उ वेगा, कहिया मयणाहिदट्ठस्स ॥४८॥ एवं कामभुयङ्गम-दट्ठो पवणञ्जओ विगयहासो । विरहविसघायणढे, तं कन्नाओसहिं महइ ॥४९॥ वरभवणगओ वि धिइं, न लहइ सयणा-ऽऽसणे महरिहम्मि । उज्जाण-काणण-वणे, पउमसरे नेव रमणिज्जे ॥५०॥ चिन्तेइ तग्गयमणो, कइया तं वरतणुं नियच्छे हैं । निययङ्कम्मि निविलु, फुसमाणो अङ्गमङ्गाइं ? ॥५१॥ निज्झाइऊण बहुयं, छायापुरिसो व्व निययपासत्थो । पवणंजएण मित्तो, भणिओ च्चिय पहसिओ नाम ॥५२॥ अन्नस्स कस्स व जए, मित्तं मोत्तूण कारणं गरुयं । समपिज्जइ सुह-दुक्खं ?, जं भण्णसि तं निसामेहि ॥५३॥ जइ तं महिन्दतणयं, अज्ज न पेच्छामि तत्थ गन्तूणं । तो विगयजीविओ हं, होहामि न एत्थ संदेहो ॥५४॥
जो एवं चिय दियहं. पहसिय ! न सहामि दरिसणविओगं ।
दिवसाणि तिणि सो हं.कहय गमिस्सामि अकयत्थो? ॥५॥ तं चिय कुणसु उवायं, जेण अहं अज्ज तीए मुहयन्दं । पेच्छामि तत्थ गन्तुं, पहसिय ! मा णे चिरावेहि ॥५६॥ भणिओ य पहसिएणं, सामिय ! मा एव कायरो होह । दावेमि अज्ज तुझं, अञ्जणवरसुन्दरिं कन्नं ॥५७॥ जाव च्चिय उल्लावो, वट्टइ दोण्हं पि ताण एयन्ते । ताव समोसरियकरो, दिवसयरो चेव अत्थाओ ॥५८॥ पवनञ्जयेन अञ्जनाया दर्शनं तद्विरागश्चअन्धारिए समत्थे, मित्तो पवणंजएणआणत्तो । उद्वेहि ठाहि पुरओ, वच्चामो जत्थ सा कन्ना ॥५९॥ उप्पइया गयणयले, दोण्णि वि वच्चन्ति पवणपरिहत्था । वड्डन्तघणसिणेहा, संपत्ता अञ्जणाभवणं ॥६०॥ नवमे मूर्छाविह्वलो दशमे म्रियत एवाकृतार्थ । एवं विधास्तु वेगा: कथिता मदनाहिदष्टस्य ॥४८॥ एवं कामभुजङ्गमदष्टः पवनञ्जयो विगतहास्यः । विरहविषघातनार्थे तां कन्यौषधि काक्षते ॥४९॥ वरभवनगतोऽपि धृतिं न लभते शयनाऽऽसने महार्हे । उद्यानकाननवने पद्मसरसि नैव रमणीये ॥५०॥ चिन्तयति तद्गतमनाः कदा तां वरतनूं पश्याम्यहम् । निजाङ्के निविष्टां स्पृशन्नङ्गमङ्गानि? ॥५१॥ निर्ध्याय बहुकं छायापुरुष इव निजकपार्श्वस्थः । पवनञ्जयेन मित्रं भणित एव प्रहसितो नाम ॥५२॥
अन्यस्य कस्य वा जगति मित्रं मुक्त्वा कारणं महत् । समर्प्यते सुख दुःखं ? यद्भण्यते तन्निशामय ॥५३।। यदि तां महेन्द्रतनयामद्य न पश्यामि तत्र गत्वा । ततो विगतजीवितोऽहं भविष्यामि नात्र संदेहः ॥५४॥ य एकमेव दिवसं प्रहसित ! न सहे दर्शनवियोगम् । दिवसान्त्रिन् सोऽहं कथं च गमिष्याम्यकृतार्थः ॥५५॥ त्वमेव कुरुष्वोपायं येनाहमद्य तस्या मुखचन्द्रम् । पश्यामि तत्र गत्वा प्रहसित ! मा चिरायस्व ॥५६॥ भणितश्च प्रहसितेन स्वामिन् ! मा एवं कातरो भव । दर्शयाम्यद्य त्वामञ्जनासुन्दरी कन्याम् ॥५७|| यावदेवोल्लापो वर्तते द्वयोरपि तयोरेकान्ते । तावत्समवसृतकरी दिवाकर एवास्तमायातः ॥५८॥ पवनञ्जयेन अञ्जनाया दर्शनं तद्विरागश्च - अन्धकारिते समस्ते मित्रं पवनञ्जयेनाज्ञाप्तम् । उत्तिष्ठ तिष्ठ पुरतो व्रजावो यत्र सा कन्या ॥५९॥ उत्पतितौ गगनतले द्वावपि व्रजतः पवनदक्षौ । वर्धमानघनस्नेही संप्राप्तावञ्जनाभवनम् ॥६०।। १. एकान्ते । २. अस्तमायातः अस्तङ्गत इत्यर्थः ।
Jain Education Interational
For Personal & Private Use Only
www.jainelibrary.org