________________
८१४ ] अध्याय तेरहवां । अजब कोप दैवे आ कीधो रत्न जैन लीधुं हारी; धर्मी प्राणीना प्राण हर्या छे, घा दोधो तें बहु कारी. १ अखील कोम आ रुदन करे छे, नर बच्चांने कारणरे; धन्य धन्य माणेकचंद तुं ने, धन्य छे तुन माताने. २ गरीब विचारां बाळकने तो, सहाय करीने सुख दोघां; विद्यारूपी दानन दीg, पुत्र रूप मानीन लीधा. ३ वाळको ते रुदन करे छे, अम सहायक ते शीद गयो; माणेकचंदे विश्वन मुक्यु, फानी ने ते स्वर्ग गयो. ४
शोकोद्गार। अहा दैव ! तुं छेकज निर्दय, केर कारमो गनव को; झपट मारीने झड़पी लीधो, लेश नहिं तुं हृदय डर्यो । हतो हीरलो नायक नृाप्सम, तेर लक्ष जैनोमा जे । खोळी खोळीने लीधो खुंचवी, नड्यो नहिं शुं बीनो के ? दिंगबरीमां दीपक सरखो, हतो वीर ए माणेकचंद । कोम डुबेली तारी लाववा, धार्या हृदये रुड़ो छंद ।। केळवणी दई कइक तारख्या, बांधी बोर्डिगो बेस कयु । दया लावीने दिलमां अनहद, दीन दुःखी दुःख दूर कयु; विधवा अबला बालक केरा, कष्ट निहाली कांप्यो जे; तेवा परदुःखभंजन नरने, जतो मुक्यो ना जमड़ा तें. दानवीर हिंमतपुरण जे, काळ खरे ते को गुलाम; काळ सुणी कंपे अम दिलडां, शु सरीयुं यम तारुं काम ? पण एमां शुं वांक ताहरो, खुटयु तेल दीप अस्त थयो, गयो गयो पण रही सुकीर्ति जीवन सुयश झलकावी गयो.
जीवणलाल कसनदास कापड़िया-सूरत.
Jain Education International
For Personal & Private Use Only
www.jainelibrary.org
