________________
तह संजईणं च ॥८॥ संविम्गमसंविग्गा संविग्ग मणुण्णएयरा चेव । असंबिम्मावि दुविहा तप्पक्खियएअरा चेव ॥९॥ परपक्खेविय दुविहं माणुस तेरिच्छिअंच नाया। एकेकंपिय तिविहं पुरिसिस्थिनपुंसगे चेव ॥३०॥ पुरिसावायं तिविहं दंडिअ कोडुंबिए य पागइए। ते सोयऽसोयवाई एमेविस्थी नपुंसा य ॥१॥ एए चेव विभागा परतित्थीणंपि होइ मणुयाणं। तिरिआणपि विभागा अओ पर कित्तहस्सामि ॥२॥ दित्तादित्ता तिरिआ जहण्णमुक्कोसमज्झिमा तिविहा। एमेबिस्थिनपंसा गंछिअदगंछिआ नेया ॥३॥ गमण मणण्णे इयरे वित. हायरणमि होइ अहिंगरणं । पउरदवकरण दटूटं कुसील सेहऽण्णहाभावो ॥४॥ जत्थऽम्हे बच्चामो जत्थ य आयरह नाइवम्गो णे। परिभव कामेमाणा संकेयगदिनया बावि ॥५॥ दव अप्प कलुस असई अवण्ण पडिसेह विप्परीणामो। संकाईया दोसा पंडित्थिगहे य जं चण्णं ॥ ६॥ आणणाई दित्ते गरहिअतिरिएसु संकमाईया। एमेव य संलोए निरिए वज्जेनु मणुयाणं ॥ ७॥ कलुसदवे असई य व पुरिसालोए हवंति दोसा उ। पंडित्थीसुवि एए खढे वेउवि मुच्छा य॥८॥ आवायदोस तइए बिइए संलोयओ भवे दोसा। ते दोवि नस्थि पढमें तहिं गमणं तस्थिमा मेरा॥९॥ कालमकाले सण्णा कालो तइयाइ सेसयमकालो। पढमा पोरिसि आपुच्छ पाणगमपुफियऽण्णदिसि ॥३१०॥ अरेगगहण उम्गाहिएण आलोय पुच्छिउँ गच्छे। एसा उ अकालंमी अणहिंडिय हिंडिया कालो ॥१॥ कप्पेऊणं पाए एकेकस्स उ दुवे पडिग्गहए। दाउं दो दो गच्छे तिहट्ट दवं तु घेत्तूर्ण ॥२॥ अजुगलिया अतुरंता विकहारहिया वयंति पढमं तु । निसिइत्तु उगलगणं आवडणं वचमासज्ज ॥३॥ अणावायमसंलोए, परस्सणुवघाइए। समे अज्झुसिरे यावि, अचिरकालकयंमि य॥४॥ विस्थिपणे दुरमो
बिलपज्जिए । तसपाणचीयरहिए, उच्चाराईणि वोसिरे ॥५॥ एगद्गतिगचउकगपंचकसत्तट्टनवगदसगेहिं । संजोगा कायवा भंगसहस्सा चउबीसं॥६॥ उभयमुहं रासिदुर्ग हेविडाणतरेण भय पढमं । लदहरासिविभत्ते तस्सुवरिगुणं तु संजोगा। २५५०। आयापवयणसंजम तिविहं उग्घाइमं तु नायचं । आरामं वच्च अगणी पिट्टण असुई य अन्नत्थ ॥१७८॥ भाका विसम पलोट्टण आया इयरस्स पलोणमि छकाया। झुसिरंमि विच्छुगाई उभयकमणे तसाईया ॥९॥जे जंमि उउंमि कया पयावणाईहि थंडिला ते उ। होतियरेमि चिरकया वासा वुच्छेय बारसगं ॥१८०॥ हत्थायामं चउरस्स जहण्णं जोयणे बिछक्कियरं। चउरंगुलप्पमाणं जहण्णयं दूरमोगाढं ॥१॥ दव्यासण्णं भवणाइयाण तहियं तु संजमा
याए। आयापवयणसंजमदोसा पुण भावआसपणे ॥२॥ होति चिले दो दोसा तसेसु बीएसु बावि ते चेव । संजोगओ अ दोसा मूलगमा होति सविसेसा ॥१८३॥ भाग दिसिपवण8 गामसुरियछायाएँ पमजिऊण तिक्खुत्तो। जस्सोग्गहोत्ति काऊण वोसिरे आयमेजावा ॥३१७॥ उत्तरपुवा पुज्जा जम्माएँ निसियरा अहिवडंति।घाणाऽरिसा य पक्षणे सरियगामे अवष्णो 5
उ॥४॥ भा०। संसत्तरगहणी पुण छायाए निग्गयाए वोसिरइ । छायासइ उण्हमिवि वोसिरिय मुहुत्तयं चिट्टे ॥१८५॥ भा० उवगरणं वामे ऊरुगंमि मत्तं च दाहिणे हत्थे। तत्थऽ. जत्थ व पुंछ तिहि आयमणं अदूरंमि ॥८॥ पढमासइ अमणुचेयराण गिहियाण वावि आलोए। पत्तेयमत्त कुरुकुय दवं च पउरं गिहस्थेसु ॥९॥ तेण परं पुरिसाणं असोयवाईण बच्च आवायं। इस्थिनपुंसालोए परंमुहो कुरुकुया सा उ ॥३२०॥ तेण परं आवायं पुरिसेअरइत्थियाण तिरियाणं । तत्थविध परिहरेजा दुगुछिए दित्तचित्ते य॥१॥ तत्तो इस्थिनपुंसा तिबिहा तस्थवि असोयवाईसु। तहिअंतु सद्दकरणं आउलगमणं कुरुकुया य ॥२॥ अवोच्छिन्ना तसा पाणा, पडिलेहा न सुज्झई । तम्हा हट्ठपहट्ठस्स, अबटुंभो न कप्पई ॥३॥ संचर कुंथुदेहि अलूयावेहे तहेब दाली अ। घरकोइलिआ सप्पे विस्संभर उंदुरे सरडे ॥४॥ संचारगा चउदिसि पुश्विं पडिलेहिएवि अन्नति । उद्देहि मूल पडणे विराहणा तदुभए भेओ ॥१८६॥ भा० लूयाइचमढणा संजमंमि आयाए विच्छुगाईया। एवं घरकोइलिआ अहिउंदुरसरडमाईसु ॥१८७॥ भा०ाअतरंतस्स उ पासा गाढं दुक्खंति तेणऽवटुंभे। संजयपट्टी थंभे सेलछुहाकुड्डविट्टीए ॥५॥ पंथं तु पचमाणा जुगंतरं चक्खुणा व पडिलेहा। अइदूरचक्खुपाए मुहुमतिरिच्छागय न पेहे ॥६॥ अच्चासन्ननिरोहे दुक्खं दटुंपि पायसंहरण । छक्कायविओरमणं सरीर तह भत्तपाणे य ॥७॥ उड्ढमुहो कहरत्तो अवयक्खंतो पियक्खमाणो याचातरकाए वहए तसेतरे संजमे दोसा ॥८भा०ानिरवेक्खो वच्चंतो आवडिओ खाणुकंटविसमेसु। पंचण्ह इंदियाणं अन्नतरं सो विराहेजा ॥९॥ भत्ते वा पाणे वा आवडियपढियस्स भिन्नपाए वा। छक्कायविओरमणं उड्डाहो अप्पणो हाणी ॥१९०॥ दहि घय तक पयमंचिलं व सत्थं तसेतराण भवे । सबंमि य जणवाओ बहुफोडोजं च पारिहाणी ॥१९१॥ मागपत्तं च मग्गमाणे हवेज पंथे विराहणा दुविहा। दुबिहा य भवे तेणा परिकम्मे सुत्तपरिहाणी ॥८॥ एसा पडिलेहणविही कहिया भे धीरपुरिसपनत्ता। संजमगुणड्ढगाणं निम्गंथाणं महरिसीणं ॥९॥ एवं पडिलेहणविहिं जुजता चरणकरणमाउत्ता। साहू खवंति कम्मं अणेगभवसंचियमर्णतं ॥३३०॥ पिंड व एसणं वा एत्तो वोच्छं गुरूबएसेणं । गवेसणगहणघासेसणाए तिबिहाए बिसुद्धं ॥१॥ पिंडस्स उ निक्खेबो चउकओ छक्कओ य कायो। निक्खेवं काऊणं परूवणा तस्स कायथा ॥२॥ नाम ठवणापिंडो दवपिंडो य भावपिंडो य। एसो खलु पिंडस्स उ निक्लेवो चउविहो होइ ॥३॥ गोण्णं समयकयं वा जं वावि हवेज तदुभएण कयं। तं चिंति १२३ ओघनियुक्तिः -
मुनि दीपरत्नसागर