________________
११६
प्राकृत भारती डिडया। एगेण हत्थो मज्जे छूढो । सो दड्ढो रोवइ । ताए भन्नइचाणक्कमंगलं । भेत्तु पि न याणासि । तेण पुच्छिया भणइ-पासाणि पढम घेप्पंति तं परिभाविय गओ हिमर्वतकूडं । तत्थ पव्वयओ राया तेण समं मेत्ती कया। भणइ-नंदरज्जं सम समेण विभज्जयामो । पडिवन्नं च तेण । ओयविउमाढ़ता। एगत्थ नयरं न पडइ। पविट्ठो तिरंडी वत्थूणि जोएइ। इंदकुमारियाओ दिट्ठाओ । तासिं तेएण न पडइ । मायाए नोणावियाओ । गहियं नयरं । पाडलिपुत्तं तओ रोहियं ।
[६] नंदो धम्मदारं मग्गइ। एगेण रहेण जं तरसि तं नीणेहि दो भज्जाओ एगा कन्ना दव्वं च नीणेइ। कन्ना निग्गच्छंती पूणो पूणो चंदगुत्तं पलोएइ । नंदेण भणियं-जाहि त्ति । गया। ताएं विलग्गंतीए चंद-' गुत्तरहे नव आरगा भग्गा । 'अमंगल' ति निवारिया तेण । तिदंडी भणइ-." मा निवारेहि । नव पुरिसजुगाणि तुज्झवंसो होही। पडिवन्नं । राउलमइगया। दो भागा कयं रज्जं । तत्थ एगा विसकन्ना आसि, तत्थ पञ्चयगस्स इच्छा जाया। सा तस्स दिन्ना। अग्गिपरियंचणेण विसपरिगओ मरिउसारखो। भणइ-वयंस ! मरिज्जइ। चंदगुत्तो 'संभामि' ति ववसिओ। चाणक्केण भिउडी कया इमं नीति सरंतेण
तुल्या) तुल्यसामर्थ्य मर्मज्ञ व्यवसायिनाम् ।।
अद्धराज्यहरं भृत्यं यो न हन्यात्स हन्यते ॥६॥ [७] ठिओ चंदगुत्तो । दो वि रज्जाणि तस्स जायाणि । नंदमणुस्सा य चोरियाए जीवंति । देसं अभिद्दवंति । चाणक्को अन्नं उग्गतरं चोरग्गाहं मग्गइ। गओ नयरबाहिरियं । दिट्ठो तत्थ नलदायो कुविदो । प्रत्तयडसणामरिसिओ खणिऊण बिलं जलणपज्जालणेण मूलाओ उच्छायेतो मक्कोडए । तओ ‘सोहणो एस चोरग्गाहो' त्ति बाहराविओ। सम्माणिऊण य दिण्ण तस्साऽऽरक्ख । तेण चोरो भत्तदाणाइणाकओवयारा वीसत्था सव्वे सकुडुबा बावाइया । जायं निक्कंटयं रज्जं । कोसनिमित्तं च चाणक्केण महिड्ढियकोडुबिएहिं सद्धि आढत्तं मज्जपाणं । वायावेइ होलं । उठ्ठिऊण य तेसिं उप्पेसणत्थं गाएइ इमं पणच्चंतो गाइयं
दो मज्झ धाउरत्ताइं, कंचणकूडिया तिदंडं च ।
राया वि मे वसवत्ती, एत्थ वि ता मे होलं वाएहि ॥७॥ [८] इमं सोऊण अन्नो असहमाणो कस्सइ अपयडियपुन्वं नियरिद्धि पयडतो नच्चिउमारद्धो । जओ
Jain Educationa International
For Personal and Private Use Only
www.jainelibrary.org