________________
कुमारं पेसेमि, तं न देतिणं सामी! चेडए राया सेयणगं अट्ठारसवंकं हारं च वेहल्लं च नो पेसेति, तए णं से कूणिए राया दोच्चंपि दूयं सद्दावेइ सद्दावेत्ता एवं वयासी- गच्छ णं तुमं देवाणुप्पिया! वेसालिं नयरिं तत्थ णं तुमं मम अज्जगं चेडगं रायं जावं एवं वयाहि- एवं खलु सामी ! कूणिए राया विन्नवेइ- जाणि काणि वि रयणाणि समुप्पज्जंति सव्वाणि ताणि रायकुलगामीणि, सेणियस्स रण्णो रज्जसिरिं करेमाणस्स पालेमा-णस्स दुवे रयणा समुप्पन्ना तं जहा - सेयणए गंधहत्थी अट्ठारसवंके हारे, तं णं तुब्भे सामी! रायकुलपरंपरागयं ठिइयं अलोवेमाणा सेयणगं गंधहत्थिं अट्ठारसवंकं च हारं कूणियस्स रन्नो पच्चप्पिणह, वेहल्लं कुमारं च पेसेह,
तणं से दूए कूणिस्स रन्नो तहेव जाव वद्धावेत्ता एवं वयासी- एवं खलु सामी! कूणि राया विन्नवेइ- जाव वेहल्लं कुमारं च पेसेह, तए णं से चेडए राया तं दूयं एवं वयासी- जह चेव णं देवाणुप्पिया! कूणिए राया सेणियस्स रन्नो पुत्तो चेल्लणाए देवीए अत्तए जहा पढमं जाव वेहल्लं च
कुमारं
पेसेमि, न अन्नहा-तं दूयं सक्कारेइ संमाणेइ पडिविसज्जेइ, तए णं से दूए जाव कूणियस्स रन्नो वृद्धावेत्ता
अज्झयणं - १
एवं वयासी- चेडए राया आणवेति जह चेव णं देवाणुप्पिया ! कूणिए राया सेणियस्स रन्नो पुत्ते चेल्लाए देवीए अत्तए जाव वेहल्लं च कुमारं नो पेसेइ,
तए णं से कूणिए राया तस्स दूयस्स अंतिए एयमट्ठे सोच्चा निस्सम्म आ मिसिमिसेमाणे तच्चं दूयं सद्दावेइ सद्यावेत्ता एवं वयासी- गच्छ णं तुमं देवाणुप्पिया! वेसालीए नयरीए चेडगस्स रन्नो वामेणं पारणं पादपीठं अक्कमाहि अक्कमित्ता कुंतग्गेणं लेहं पनावेहि पनावेत्ता आसुरु जाव मिसिमिसेमाणे तिवलियं भिउडिं निलाडे साहट्टु चेडगं रायं एवं वयाहि- हं भो! चेडगराया अपत्थियपत्थगा! दुरंत जाव परिवज्जिया एस णं कूणिए राया आणवेइ- पच्चप्पिणाहिं णं कूणियस्स रण्णो सेयणयं गंधहत्थिं, अट्ठारसवंकं च हारं, वेहल्लं च कुमारं पेसेहिं अहवा जुद्धसज्जे चिट्ठाहि, एस णं कूणि राया सबले सवाहने सखंधावारे णं जुद्धसज्जे इह हव्वमागच्छइ ।
तणं से दूर करयल तहेव जाव जेणेव चेडए राया तेणेव उवा० त्ता करतल० जाव वद्धा० त्ता एवं वयासी- एस णं सामी ममं विनयपडिवत्ती इमा कूणियस्स रन्नो आणत्ती चेडगस्स रन्नो वामेणं पाएणं पायपीढं अक्कमइ अक्कमित्ता आसुरत्ते कुंतग्गेणं लेहं पणामेइ तं चेव सबलखंधावारे णं इह हव्वमागच्छइ, तए णं से चेडए राया तस्स दूयस्स अंतिए एयमट्ठे सोच्चा निसम्म आसुरुत्ते जाव साहद्दु एवं वयासी- न अप्पिणामि णं कूणियस्स रन्नो सेयणगं गंधहत्थिं अट्ठारसवंकं च हारं, वेहल्लं च कुमारं नो पेसेमि, एस णं जुद्धसज्जे चिट्ठामि तं दूयं असक्कारियं असंमाणिय अवद्दारेणं निच्छुहावेइं । [१८] तए णं से कूणिए राया तस्स दूयस्स अंतिए एयमट्ठे सोच्चा निसम्म आसुरुत्ते कालादीए दस कुमारे सद्दावेइ सद्यावेत्ता एवं वयासी- एवं खलु देवाणुप्पिया! वेहल्ले कुमारे ममं असंविदित्ते णं सेयणगं गंधहत्थिं अट्ठारसवंकं च हारं अंतेउरं सभंडं च गहाय चंपाओ निक्खमइ, निक्खमित्ता वेसालिं० अज्जगं चेडयं रायं उवसंपज्जित्ता णं विहरइ, तते णं मए सेयणगस्स गंधहत्थिस्स अट्ठारस-वंकस्स हारस्सय अट्ठाए दूया पेसिया, ते य चेडएण रन्ना इमेणं कारणेणं पडिसेहित्ता अदुत्तरं च णं ममं तच्चे
[ दीपरत्नसागर संशोधितः ]
[11]
[१९-निरयावलियाणं]