________________
वा पीडइ वा परितप्पइ वा परो एवमकासि, एवं से बाले सकारणं वा परकारणं वा एवं विप्पडिवेदेति कारणमावन्ने,... मेहावी पन एवं विप्पडिवेदेति कारणमावन्ने अहमंसि दुक्खामि वा सोयामि वा जुरामि वा तिप्पामि वा पीडामि वा परितप्पामि वा नो अहं एवमकासि, परो वा जं दुक्खइ वा जाव परितप्पइ वा नो परो एवमकासि, एवं से मेहावी सकारणं वा परकारणं वा एवं विप्पडिवेदेति कारणमावन्ने, से बेमि- पाईणं वा पड़ीणं वा उदीणं वा दाहिणं वा जे तसथावरा पाणा ते एवं संघायमागच्छंति ते एवं विप्परियायमावज्जंति ते एवं विवेगमागच्छंति ते एवं विहाणमागच्छंति ते एवं संगइयंति उवेहाए, ते नो एवं विप्पडिवेदेति, तं जहा- किरिया इ वा जाव अनिरए इ वा, एवं ते विरूवरूवेहिं कम्मसमारंभेहिं विरूवरूवाइं कामभोगाई समारंभंति भोयणाए,...
स्यक्खंधो-२, अज्झयणं-१, उद्देसो
एवमेव ते अनारिया विप्पडिवन्ना तं सद्दहमाणा जाव इति ते नो हव्वाए नो पाराए अंतरा कामभोगेस् विसण्णा | चउत्थे परिसजाए नियइवाइएत्ति आहिए ।
इच्चेते चत्तारि परिसजाया नानापन्ना नानाछंदा नानासीला नानादिट्ठी नानारुई नानारंभा नानाअज्झवसाण संजुत्ता पहीणपव्वसंजोगा आरियं मग्गं असंपत्ता इति ते नो हव्वाए ना पाराए अंतरा कामभोगेस् विसण्णा ।
[६४५] से बेमि-पाईणं वा पडीणं वा उदीणं वा दाहिणं वा संतेगइया मणस्सा भवंति, तं जहा-आरिया वेगे अनारिया वेगे उच्चागोया वेगे नीयागोया वेगे कायमंता वेगे हस्समंता वेगे सवण्णा वेगे द्वण्णा वेगे सुरूवा वेगे दुरूवा वेगे, तेसिं च णं जनजानवयाइं परिग्गहियाई भवंति, तं जहा-अप्पयरा वा भुज्जयरा वा, तहप्पगारेहिं कुलेहिं आगम्म अभिभूय एगे भिक्खायरियाए समुट्ठिया सतो वा वि एगे नायओ य उवगरणं च विप्पजहाय भिक्खायरियाए समुट्ठिया असतो वा वि एगे नायओ य उवगरणं च विप्पजहाय भिक्खायरियाए समुट्ठिया ।
जे ते सतो वा असतो वा नायओ य अनायओ य उवगरणं च विप्पजहाय भिक्खायरियाए समट्ठिया पव्वमेव तेहिं नातं भवति- तं जहा इह खल परिसे अन्नमन्नं ममट्ठाए एवं विप्पडिवेदेति, तं जहा- खेत्तं मे वत्थू मे हिरणं मे सवण्णं मे धनं मे धन्नं मे कंसं मे दूसं मे विपुल-धन-कनग-रयणमणि-मोत्तिय-संख-सिल-प्पवाल-रत्तरयण-संत-सार-सावतेयं मे सद्दा मे रूवा मे गंधा मे रसा मे फासा मे, एते खल मे कामभोगा अहमवि एतेसिं,
से मेहावी पव्वामेव अप्पणो एवं समभिजाणेज्जा तं जहा इह खल मम अन्नतरे दुक्खे रोगातंके समुप्पज्जेज्जा अनिट्टे अकंते अप्पिए असुभे अमणुन्ने अमणामे दुक्खे नो सुहे से हंता भयंतारो कामभोगाइं मम अन्नतरं दुक्खं रोगायक परियाइयह-अनिद्वं अकंतं अप्पियं असुभं अमणुन्नं अमणाम दुक्खं नो सुहं, ताऽहं दुक्खामि वा सोयामि वा जूरामि वा तिप्पामि वा पीडामि वा परितप्पामि वा इमाओ मे अन्नतराओ दुक्खाओ रोगातंकाओ पडिमोयह अनिट्ठाओ अकंताओ अप्पियाओ असुभाओ अमणुन्नाओ अमणामाओ दुक्खाओ नो सुहाओ, एवामेव नो लद्धपुव्वं भवति,इह खलु कामभोगा नो ताणाए वा नो सरणाए वा, पुरिसे वा एगया पुव्विं कामभोगे विप्पजहइ, कामभोगा वा एगया पुट्विं पुरिसं विप्पजहंति
[दीपरत्नसागर संशोधितः]
[48]
[२-सूयगडो]