________________
तं जोइभूयं च सया वसेज्जा, जे पाउज्जा अन्वीइ धम्म ।। [५५४] अत्ताण जो जाणइ जो य लोगं, गई च जो जाणइ नागई च ।
__जो सासयं जाण असासयं च, जातिं च मरणं च जनोववायं ।। सुयक्खंधो-१, अज्झयणं-१२, उद्देसो
[५५५] अहोऽवि सत्ताण विउट्टणं च, नो आसवं जाणति संवरं च ।
दुक्खं च जो जाणइ निज्जरं च, सो भासिउमरिहति किरियवाद ।। [१५६] सद्देसु रूवेसु असज्जमाणे, रसेसु गंधेसु अदुस्समाणे ।
नो जीवियं नो मरणाभिकंखे, आयाणगुत्ते वलया विमुक्के || त्ति बेमि मुनि दीपरत्नसागरेण संशोधितः सम्पादितश्च “बारसमं अज्झयणं समत्तं"
0 तेरसमं अज्झयणं- आहत्तहीयं 0 [५५७] आहत्तहीयं तु पवेयइस्सं, नाणप्पगारं परिसस्स जातं ।
सतो य धम्मं असतो य सीलं, संतिं असंति करिस्सामि पाउं ।। [५५८] अहो य रातो य समुट्टितेहिं, तहागतेहिं पडिलब्भ धम्म ।
समाहिमाघातमजोसयंता, सत्थारमेवं फरुसं वयंति ।। [५५९] विसोहियं ते अनकाहयंते, जे आतभावेण वियागरेज्जा ।
अट्ठाणिए होइ बहुगुणाणं, जे नाणसंकाए मुसं वदेज्जा ।। [१६०] जे यावि पुट्ठा पलिउंचयंति, आदाणमटुं खल वंचयंति ।
असाहणो ते इह साहमाणी, मायण्णि एसंति अनंतघातं ।। [५६१] जे कोहणे होइ जगट्ठभासी, विओसितं जे उ उदीरएज्जा ।
अंधे व से दंडपहं गहाय, अविओसिते धासति पावकम्मी ।। [५६२] जे विग्गहिए अन्नायभासी, न से समे होइ अझंझपत्ते ।
ओवायकारी य हिरीमणे य, एगंतदिट्ठी य अमाइरूवे ।। से पेसले सुहमे पुरिसजाते, जच्चन्निए चेव सुउज्जुयारे ।
बहुं पि अनुसासिए जे तहच्चा, समे हु से होइ अझंझपत्ते ।। [५६४] जे आवि अप्पं वसुमं ति मत्ता, संखायवायं अपरिक्ख कुज्जा ।
तवेण वाऽहं सहि उत्ति मत्ता अन्नं जनं पस्सति बिंबभूतं ।। एगंतकूडेण तु से पलेइ, न विज्जई मोनपदंसि गोत्ते ।
जे माणणद्वेण विउक्कसेज्जा, वसुमन्नत्तरेण अबुज्झमाणे ।। [५६६] जे माहणे खत्तिए जायए वा, तहुग्गपुत्ते तह लेच्छई वा ।
जे पव्वइए परदत्तभोई, गोतेण जे थब्भति मानबद्धे ।। [५६७] न तस्स जाती व कुलं व ताणं, नन्नत्थ विज्जाचरणं सचिण्णं |
निक्खम्म से सेवइऽगारिकम्म, न से पारए होति विमोयणाए ।। [५६८] निक्किंचणे भिक्खु सुलूहजीवी, जे गारवं होइ सिलोगगामी ।
आजीवमेयं तु अबुज्झमाणो, पुणो-पुणो विप्परियासुर्वेति ।।
[दीपरत्नसागर संशोधितः]
[37]
[२-सूयगडो]