________________
गच्छेज्जा गच्छेत्ता एवं वएज्जा- आउसंतो समणा! संति मम पुरे-संथ्या वा पच्छा-संथ्या वा तं जहाआयरिए वा उवज्झाए वा पवित्ती वा थेरे वा गणी वा गणहरे वा गणावच्छेइए वा अवियाइं एएसिं खद्धंखलु दाहामि, से नेवं वयंतं परो वएज्जा- कामं खलु आउसो! अहापज्जत्तं निसिराहि जावइयं-जायइयं परो वयइ तावइयं-तावइयं निसिरेज्जा, सव्वमेयं परो वयइ सव्वमेयं निसिरेज्जा ।
[३९१] से एगइओ मणन्नं भोयण-जायं पडिगाहेत्ता पंतेण भोयणेणं पलिच्छाएति, मा मेयं सुयक्खंधो-२, अज्झयणं-१ उद्देसो-१०
दाइयं संतं, दहणं सयमाइए आयरिए वा जाव गणावच्छेइए वा, नो खल मे कस्सइ किंचि वि दायव्वं सिया माइट्ठाणं संफासे, नो एवं करेज्जा | से तमायाए तत्थ गच्छेज्ज | गच्छेत्ता पव्वामेव उत्ताणए हत्थे पडिग्गहं कट्ट- इमं खलु इमं खलुत्ति आलोएज्जा नो किंचि वि निगृहेज्जा | से एगइओ अन्नतरं भोयणजायं पडिगाहेत्ता भद्दयं भद्दयं भोच्चा, विवण्णं विरसमाहरइ, माइहाणं संफासे नो एवं करेज्जा ।
[३९२] से भिक्खू वा० सेज्जं पुण जाणेज्जा-अंतरुच्छुयं वा उच्छु-गंडियं वा उच्छु-चोयगं वा उच्छु-मेरुगं वा उच्छ-सालगं वा उच्छु-डगलं वा सिंबलिं वा सिंबलि थालगं वा अस्सिं खल पडिग्गहियंसि अप्पे सिया भोयणजाए बहुउज्झियधम्मिए तहप्पगारं अंतरुच्छुयं वा जाव सिंबलि-थालगं वा-अफासुयं [अनेसणिज्जं ति मन्नमाणे लाभे संते] नो पडिगाहेज्जा ।
से भिक्खू वा जाव सेज्जं पुण जाणेज्जा- बह अट्ठियं वा मंसं वा मच्छं वा बह कंटगं अस्सिं खल पडिग्गाहियंसि अप्पेसिया भोयण-जाए बहउज्झियघम्मिए तहप्पगारं बह-अट्ठियं वा मंसं बहु कंटगं-अफास्यं अनेसणिज्जं ति मन्नमाणे लाभे संते नो पडिगाहेज्जा ।
से भिक्खू वा जाव समाणे सिया णं परो बह- अद्विएण मंसेण वा मच्छेण वा उवनिमंतेज्जा आउसंतो समणा ! अभिकंखसि बह-अट्ठियं मंसं पडिगाहित्तए ?, एयप्पगारं निग्घोसं सोच्चा निसम्म से पव्वामेव आलोएज्जा आउसो त्ति वा भइणि त्ति वा नो खल मे कप्पड़ से बह-अट्ठियं मंसं पडिगाहित्तए, अभिकंखसि मे दाउं जावइयं तावइयं पोग्गलं दलयाहि, मा अट्ठियाइं, से सेवं वयंतस्स परो अभिहट्ट अंतो-पडिग्गहगंसि बहु-अद्विय मंसं परिभाएत्ता निहट्ट दलएज्जा, तहप्पगारं पडिग्गहं परहत्थंसि वा परपायंसि वा अफास्यं अनेसणिज्जं [ति मन्नमाणे लाभे संते नो पडिगाहेज्जा ।
से आहच्च पडिगाहिए सिया तं नो हित्ति वएज्जा नो अणहित्ति वएज्जा, से तमायाए एगंतमवक्कमेज्जा एगंतमवक्कमेत्ता अहे आरामंसि वा अहे उवस्सयंसि वा अप्पंडे संताणए मंसगं मच्छगं भोच्चा अट्ठियाइं कंटए गहाय से तमायाए एगंतमवक्कमेज्जा एगंतवक्कमेत्ता अहे झामथंडिलंसि वा जाव पमज्जिय-पमज्जिय तओ संजयामेव परिहविज्जा ।
[३९३] से भिक्खु वा जाव समाणे सिया से परो अभिहट्ट अंतो-पडिग्गहे बिलं वा लोणं उब्भियं वा लोणं परिभाएत्ता नीहट्ट दलएज्जा, तहप्पगारं पडिग्गहं परहत्थंसि वा परपायंसि वा- अफास्यं अनेसणिज्जं [ति मन्नमाणे लाभे संते] नो पडिगाहेज्जा ।
से आहच्च पडिग्गाहिए सिया तं च नाइदूरगए जाणेज्जा, से तमायाए तत्थ गच्छेज्जा गच्छेत्ता पव्वामेव आलोएज्जा- आउसो त्ति वा भइणि त्ति वा इमं ते किं जाणया दिन्नं उदाह अजाणया ? से य भणेज्जा- नो खल मे जाणया दिन्नं, अजाणया दिन्नं, कामं खल आउसो, इदानि निसिरामि तं भुंजह वा णं परिभाएह वा णं, तं परेहिं समणुन्नायं समणुसिटुं तओ संजयामेव भुजेज्ज वा पीएज्ज वा, [दीपरत्नसागर संशोधितः]
[47]
[१-आयारो]