________________
उ. अ. १२.
८४.
आसीविसोउग्गतबोमहेसी घोरव्यओ घोरपरकोय । अगणिच पख्खंदपयंग सेणा जे भिख्खूयं भतकाले बहेह ॥ २७॥ सीसेणएहयं सरणां उबेह समागयासव्वजणेणतुझे । जइ इछहजीवियंवाधणंवा लोगंपि एसो कुविओडहेज्जा ॥ २८॥ अवहेडीयपिडि स उत्तमंगे पसारियाबाहु अकम्मचिडे | निम्मेरिहहिरं वमते उङ्कं मुहेनिगायजीहणे ॥२९॥ पासियाखंडिय भूविमणोविस तो अहमाहणोसो । इसिंपसाएइ सभारियाओ हीलंच निर्दचखनेहभंते ॥३०॥
मूढेहिं अयाणएहिं जंहीलियातस्स खमाहभंते । महप्पसाया इसिणोहवंति नहुमुणी कोहपराभवंति ॥३१॥
'उग्र तप करनार, घोर पराक्रमी अने घोर व्रत पाळनार आ महर्षि शेरी नाग समान छे; भिक्षायें नीकळेला साधुने पीडा उपजाववाथी त पतंगियाना टोळानी माफक बळीने भस्म थइ जशो. [२७]. माटे जो तमारुं जीवित अने धन बचाव होय तो तमे सौ एकठाइने, मस्तक नमावीने ए मुनिने पगे पडो, अने तेनुं शरणं मागो; नहि तो ए साधु कोपशे तो आखा नगरने बाळीने भस्म करी नांखशे. [२८]. पोताना शिष्योने मस्तक अने पीठ नमावीने, पोताने सोपायेतुं काम छोडी हाथ जोडीने, सजल नेत्रे म्होंमांथी लोही नांखता, म्हों वीकासीने, आंखो फाटीने, अने जीभ बहार काढीने, काष्टवत् जड उभेला जोइने, ते यज्ञ करावनार पुरोहित विषाद पायो, निराश थइ गयो, अने पोतानी भार्या [भद्रा ] सहित ते मुनिने प्रसन्न करवाने बोल्यो, 'हे पुज्य ! अमे आपनी निंदा तथा अवगणना करी छे, ते क्षमा करो. (२९-३०), 'हे पुज्य ! आ मूढ, अज्ञान बाळकोए आपने पीडा उपजावी छे तेना क्षमा आपो. ऋषिओ अति उदार मनना होय छे, तेओ क्रोधने वश थता नथी. [३१].
१. A swarm of moths. २. मुनिराजोए आ शब्दो खास स्मरणमां राखवा लायक छे. “ Sages are exceedingly gracious nor are the saints inclined to wrath."
Jain Educationa International
For Personal and Private Use Only
www.jainelibrary.org
