________________
उ. अ.
२८
२२८
जोजिदिठ्ठे भावे चउबिहेवि सदहाइ सयमेव । एमेव नन्नहत्तिय सनिसग्ग रुइत्ति नायवो ॥ १८ ॥ एएचैव भावे उass जोपरेण सह । छओमथ्थेण जिणेणवा उवदेस रुइत्ति नायवो ॥ १९ ॥ रागो दोसो मोहो अन्नाणं जस्स अवगयं होइ । आणाए रोयंतो सो खलु आणारुईनाम ॥ २० ॥ जो सुत्त महिज्जतो सूएण उग्गहइओ समत्तं । अग्गेण बाहिरेणवा सो सुत्त इति नायव्यो ||२१|| एगेण अणेग्गइं पयाइ जो पसरइओ समत्तं । ओदएव तिलबिंदु सोबीयरु इत्तिनायव्बो॥२२॥ सोहोइ अभिगमरुइ सुयनाणं जेण अध्यउ दिठ्ठे । इक्कारस अंगाई पइन्नगं दिठिवाउय ॥२३॥
जे मनुष्य श्री तीर्थकर भगवाने भारथेला तत्वोने चतुर्विधाने एटले द्रव्ये, क्षेत्रे, काळे अने भावे करीने स्वयंमेव (पोतानी मेळ ) माने अने श्री भगवाननां भारखेला तत्वो अन्यथा न होय एम जाणे, तेनी निसर्ग-रुाचे कहवाय. [१८]. पण जे मनुष्य उपर कहेलां नत्र तत्वो अन्यना एटले 'छद्मस्थ अथवा केवलिना उपदेशयी जाणे अने माने तेनी उपदेश - रुचि कहेवाय. [१९]. जेणे राग, द्वेष, मोह अने अज्ञाननो त्याग कर्यो होय अने श्री भगवाननी आज्ञा छे माटे नव तत्वने माने तेनी आज्ञा-रुचि कहेवाय. [२०]. जे सूत्रो, तेनां अंग अने उपांग भणीने सम्यक्त - ज्ञान प्राप्त करे तेनी सूत्र - रुचि कहेवाय. [२१]. जे एक पदार्थनुं सत्य ज्ञान थवाथी, पाणी उपर मसरतां तेलना बिन्दुनी माफक अनेक पदार्थोंनुं सत्य-ज्ञान प्राप्त करी शके तेनी बीज-रुचि कहेवाय. [२२]. जे अगियार अंग, प्रकीर्णो अने दृष्टिवाद आदि श्रुत - ज्ञानयी सत्यार्थ समजे छे तेनी अभिगम - रुचि कहेवाय. [२३].
१ जेने केवल ज्ञान नथी उपज्युं ते हृद्मस्थ कहेवाय. २ अंग प्रविष्ट. ३ अंग बाहिर. ४ पइन्ना सूत्रो. आ सूत्रो जीर्ण थइ जवाथी पाळी मां धं नवं उमेरायुं मनाय छे. एटले ते प्रमाण रूप मनातां नथी. ५ बारमुं अंग जेमां चौद पूर्व समाइ गयेल मनात पण कम नशीबे आ अंग विच्छेद गयुं छे.
Jain Educationa International
For Personal and Private Use Only
www.jainelibrary.org
