________________
(५०) सवि संहारूं ॥ १३ ॥ पूत अपमान्यो तेहज वली, त्रागे जश् स्वामीने मिली ॥छूत कहे ए आण न माने, एहज चढी मोटे माने ॥ १४ ॥
॥दोहा॥ ॥ एहवां वचन मंत्री सुणी, रूगे काल कराल ॥ कहे राणाने ऊटपटुं, एम कही उठ्यो ततकाल॥१॥ तब सेनापति सङ थया, दीए रणजंना तेणे गर॥ हस्ती तुरंगम पाखस्या, मंत्री थाय असवार ॥२॥
॥बंद॥ ॥ तब सऊ थया चहुआण चाउम, रूमी मंगल मुलतानी नाजम ॥ खानमुलक साथे सुलताना, हफसी हम फिरंगी फकाना ॥१॥ चंचल चपल पगण सुठलका, तोमर गुरज ग्रह्या जेणे नलका ॥ बत्र धरावी चामर वीऊता, मंत्री मेदपाट सीम उतरंता ॥२॥ हवे राणे सेन सजा कीध, रण चढवा नफेरी दीध ॥ मदमत्ता मयगल मलपंता, तेजे तरल नेजा फलकंता ॥३॥ मोटा हयवर करे हींसारा, तस उपर चढे रढियाला सारा ॥ ढाक चंदेला ने चहुआणा, सोलंकी रागेम सुराणा॥४॥दहीआ माना ने बोमाणा, परमारा मोरी कहीवाणा ॥
Jain Educationa International
For Personal and Private Use Only
www.jainelibrary.org