________________
ՍԵ
रचना, तेम तेर्जमां रहेली चतुराश्नी बुद्धि पण निष्फल , तथा अग्निमां जेम वेलडी, तेम ते प्रते स्नेहनाव राखवो ते पण वृथा . ॥ ए५ ॥
हित्वा हारमुदारमौक्तिकमयं तैर्धीयतेऽहिर्गले । त्यक्त्वा दीरमनुष्णधामधवलं मूत्रं च तैः पीयते ॥ मुक्त्वा चंदनमिंजुकुंदविशदं तैतिरल्यंग्यते । संत्यज्यापरलोज्यमत्रुततरं यैरामिषं तुज्यते ॥ ए६॥
अर्थ-जे माणसो बीजां अत्यंत मनोहर जोजनने तजीने मांसजें जक्षण करे बे, ते मोतीयोना मनोहर हारने तजीने गलामा सर्पने नांखे बे; चंद्रसरखा सफेद धने तजीने ते मूत्र पीए ; तेम चंड तथा मोलर सरखा निर्मल चंदनने तजीने तेओ शरीरपर राख चोले . ॥ ए६ ॥ स्वं ज्वालाजटिलेऽनले स बहले दिप्त्वेहते शीतता। मुत्संगे नुजगं निधाय सविषं स प्राणितं कांक्षति ॥ कीर्ति काम्यति चाकृशां कृपणतामासूत्र्य स त्रस्तधीर्यःकर्तुं करुणामनीप्स्यति जमो जग्ध्वा पलं प्राणिनाम् ॥७॥
अर्थ-जे बुद्धिविनानो मूर्ख माणस प्राणिश्रोनुं मांस नदण करीने दया करवाने श्छे डे, ते माणस ज्वालाओथी व्याकुल थएला मोटा अग्निमां पोताना शरीरने फेंकीने मकने श्वे , तथा खोलामा फेरी
Jain Educationa International
For Personal and Private Use Only
www.jainelibrary.org
