________________
१२
श्री हरिजप्रसूरिकृतान्यष्टकानि ।
ते दान धर्मनुं अंगजबे, ते देखाडवा माटे हवे कहे बे. शुजाशयकरं ह्येत, छाग्रहछेदकारि च ॥ सदन्युदयसारांग, मनुकंपाप्रसूति च ॥ ४ ॥ ॥
- ते दान, (चित्तना) शुभ आशयने करनाएं, तथा ममतानो नाश करनाएं, ने उत्तम अभ्युदयनुं उत्तम कारण, तथा दयाने उत्पन्न करनारूं बे.
मुनि पण उचित दान देवुं, एवं दृष्टांतथी देखाडता थका ea कहे .
ज्ञापकं चात्रनगवान्, निष्क्रांतोऽपि द्विजन्मने ॥ देवदूष्यं ददद्धीमा, ननुकंपा विशेषतः ॥ ५ ॥ अर्थ- वहीं ते दृष्टांत जाणवुं के, महाज्ञानी एवा जगवान श्री वीरप्रभुए दीक्षा सीधा पढी पण, अनुकंपाथी ब्राह्मणने देवदृष्य वस्त्र
.
टीकानो जावार्थ- श्री वीरप्रनुए एक वर्षसुद्धि प्राणीने वांबितदान प्युं, तथा पछी दीक्षा लड़ने, ज्ञातवनखंडमां - व्या; ते दान वखते जगवानना पितानो मित्र कोइ ब्राह्मण देशांतर गयो हतो; पण त्यां तेने कंई नहीं मलवाथी पाठो दीप
यो थको पोताने घेर व्यो; त्यारे तेनी स्त्रीए तेने कह्युं के, जवाने सघला प्राणीउने इचित दान दइने दीक्षा लीधी; अने ते वखते तुं तो तारा दुर्भाग्यश्री देशांतर गयो हतो; माटे हवे तुरत जगवान पासे जश्ने कंक याचना कर ? केमके, हजु पण ते अनुकंपावान प्रभु तने कंक आपशे. पनी ते ब्राह्मण प्रनुपासे
वने याचना करवा लाग्यो; त्यारे जगवाने पण तेनापर दया लावीने पोतानी पासेनुं अरधुं देवष्य वस्त्र श्राप्युं. इत्थमाशयनेदेन, नातोऽधिकरणं मतम् ॥ अपि त्वन्यगुणस्थानं, गुणांतर निबंधनम् ॥ ६ ॥
Jain Educationa International
For Personal and Private Use Only
www.jainelibrary.org
