________________
प्रथमाष्टक.
विशेषे करीन
. वली
यो करता रहाराज
त्ति सघला पारलौकिक प्रयोजनोने विषे घणु करीने सिद्धांतश्रीज जणाएली . अने ते मंगलाचरण पण कोइ उत्तम पुरुषनीज स्तुतिरूप करेलु प्रमाण गणाय; अने एवा उत्तम पुरुषनो निर्णय करवामां कुशास्त्रोनां अनुयायि लोको वादविवाद करे बे; माटे ते विवादनुं निवारण करवा माटे ते उत्तमोत्तम पुरुषनुं स्वरूप देखाडता थका (आचार्य महाराज ) प्रथम " महादेवाष्टक " नामनुं पेहेलु अष्टक कहे . महादेवनुं खरेखलं महत्त्व जगतनां सघला मनुष्योने न मली शके, एवा कोश् अतिशय विशेषे करीने होय जे; अने ते अतिशयो अपायापगम, ज्ञान, वचन, सुख आदिको बे. वली ते अतिशयोमा “अपायापगम" नामनो अतिशय बीजा सघला अतिशयो करतां पेहेलो ; माटे ते अतिशयतुं स्वरूप बे श्लोकोएं करीने आचार्य महाराज प्रथम कहे . यस्य संक्लेशजननो, रागो नास्त्येव सर्वथा ॥ नच द्वेषोऽपि सत्त्वेषु, शमेन्धनदवानलः ॥१॥ नच मोहोऽपि सज्झान-छादनोऽशुवृत्तकृत् ॥ त्रिलोकख्यातमहिमा, महादेवःसउच्यते ॥॥ युग्मम्
अर्थ-जेने क्वेशने उत्पन्न करनारो राग सर्वथा प्रकारे नथीज, तथा समतारूपी काष्ठने दावानल समान एवो प्राणीउने विषे क्षेष पण नथी, तेम सत्य ज्ञानने आबादन करनारो, अने अशुध आचरण करनारो एवो मोह पण नथी, तथा जेनो, महिमा त्रणे लोकोमा प्रख्यात ने, तेवा देवने “महादेव" कहेवाय.
टीकानो नावार्थ-जे कोइ देवविशेषने राग नथीज, ते महादेव कहेवाय, एवो आ श्लोकनो संबंध ; अहीं जे कोश (संसार समुथी.) पार पहोंचेला एवा बुझ, विष्णु, शंकर, ब्रह्मा
Jain Educationa International
For Personal and Private Use Only
www.jainelibrary.org