________________
(१३) गया. शंकर पाए चोथा दिवसनी राह जोतो थको हर्षित थश्ने आगल चालवा लाग्यो, चोथे दिवसे एक जयंकर वृदोवाली घटवीमां ते जर पहोंच्यो. पोतानी पासेना तंमुल पकावी तथा तेनुं नोजन करीने पासेना एक चंपाना वृद नीचे थाकथी निप्रावश थयो, केमके थाकेला माणसने निझा मिप्रनी पेठे तुरतज आलिंगन करे . .
एटलामां तेनां पुण्योधीज जाणे होय नहीं, तेम एक मोटो वनहस्ती त्यां श्रावी पहोंच्यो. तेणे त्यां श्रावी तुरतज शंकरने पोतानी सुंढ वती उपामीने पोतानी पीठ पर चमाव्यो, हाथीनी सुंढनो स्पर्श थतांज शंकर जागी उठ्यो, तथा मुनिनुं सत्य थएबुं वचन याद लावीने अत्यंत हर्षथी जैनधर्मनी अनुमोदना करवा लाग्यो. पनी हस्ती पण धीमे धीमे शंकर सहित आगल चालवा लाग्यो, तथा अनुक्रमे ते वनस्थली प्रत्ये श्राव्यो. मदथी लिप्त थयेल ने गंमस्थलो जेनां एवा ते वनहस्तीने शंकर सहित नगरमा प्रवेश करतो जोश्ने लोको जय पामवा लाग्या, पण तेने शांतपणे चालतो जोश्ने लोको श्राश्चर्य पाम्यां.
Jain Educationa International
For Personal and Private Use Only
www.jainelibrary.org
