________________
(१०७) हती. हस्ती सुंढमां चामर लश्ने पोताना पर स्वारी करनारने विकतो, तथा तेना पगमां किंकिणी (घुघरीज) बांधवाथी ते नृत्य पण करतो; एवी रीते शिखवीने अनेक कलामां कुशल कर्यो हतो. ते हाथीने जो धनपालनुं मन तेने खरीद करवानुं थयु, श्रने तेना मूख्य विषे तेणे हस्तिपालकने पूज्यु. ते हस्तिपालके तेनुं मूल्य एक लक्ष सोनामोहोरोनुं कह्यु. धनपालने पण ते मूल्य घणुं लाग्युं तोपण ते हस्तीने ग्रहण करवानी श्वाथी तेणे हस्तिपालकनी वात कबुल राखी, अने एक लाख सोनामोहोरो श्रापीने तेणे ते हाथीने पोताना स्वाधीनमा लीधो. पनी तेणे पोतानां वहाणो तैयार करावीने सुवर्णपुर जवा माटे तैयारी करी. ते हाथीने पण बंदर पर लावीने एक वहाणमांचमाव्यो. पळी तेणे सघलां वहाणोने हंकारवानो हुकम कर्यो, तेथी नाविकोए (खलासीए)नांगरो उपामीने वहाणो पर सढो चमाव्या अने तेथी पवनना जोरथी वहाणो पण तीव्र गतिथी चालवा लाग्यां. एवी रीते चालतां थका त्रण दिवसो गया बाद ते हस्तिना प्रनावथी समुख उबली नीकन्यो. पवननुं जोर पण अत्यंत वध्यु, अने
Jain Educationa International
For Personal and Private Use Only
www.jainelibrary.org
