________________
( १५३ ) सौधनदत्तवत् ॥ १ ॥ पूर्वढाल ॥ तात कहे नमया जणी, ते कुंण हतो धनदत्त ॥ म० ॥ कहे मूकने समजाववा, एम कहे उत्सुत || म० ॥ सु० ॥ ७ ॥ खोटुं जाखं केम पिता, साचो बे तेह संबंध ॥ म० तात आगल नमया कहे, धनदत्तनो संबंध ॥ म० ॥ सु० ॥ ७ ॥ नयर विशाला सुंदरं, तिहां वसतो, धनंदत्त ॥ ० ॥ लबी परिगल मंदिरें, यौवन वय उन्मत्त ॥ म० ॥ सु० ॥ एए ॥ तात जरातुर तेहनो, अवयव थयो बलहीन ॥ म० ॥ उपनी मस्तक वे दना, तेणें तेह जांखे दीन ॥ म० ॥ सु० ॥ १० ॥ तेड्यो तेणे धनदत्तने, बेसाड्यो निज पास ॥ म० ॥ दुःख निवेद्यं पुत्रने, सुत सुणि करिय विखास ॥ मासु ॥ ११ ॥ तात जरातुर तरफडे, पण शाता नवि पामंत ॥ म० ॥ धनदत्त तात दुःख देखीने, गदगद कंठे कहंत ॥ म० ॥ सु० ॥ १२ ॥ रेरे तात तुमारडी, केही अवस्था एह ॥ म० ॥ जे कां मन डांमें दुवे, कहो तेम करीयें तेह ॥ म० ॥ सु० ॥ ॥ १३ ॥ कांई एम दुःख जोगवो, कहो जे हू वात ॥ ० ॥ वचन सुणी धनदत्तनां, मंद खरें कड़े तात ॥ ० ॥ ० ॥ १४ ॥ रे सुत में धन मे
Jain,Educationa International
For Personal and Private Use Only
www.jainelibrary.org
