________________
(२४३) ॥१॥ सुंदरी पहेलो मुज मल्यो, योगी वनमांजेह ॥ प्रजयो पावक कुंममां, थयो व्यंतरो तेह ॥२॥ ते व्यंतर शहां अंबमां, वसि मुज नाग्यण ॥ गिरिथी पमियो वचन वदे, उलखियो ढुंतेण ॥ ३॥ आप करें मुजनें ग्रही, बोल्यो ते गुण लीह ॥ रे उपगारी मित्र तुं, मनमां कां म बीह ॥४॥आप स्वरूप कडं ति णे, में पण मुज विरतंत ॥ करतां मैत्री संकथा, वी ती राति तदंत ॥५॥ ॥ढाल चौदमी ॥ मन मधुकर मोही रह्यो॥ए देशी॥
॥ मुज मनहुं तुमथी हव्युं, रहो रहो मित्र सुजा ण रे ॥ थावो अम घर प्राहुणा, पालो प्रेम पुराण रे ॥मु०॥१॥पूरवला संबंधथी, मलीयो जो मुज आई रे॥ तो तं एम उतावलो, उठी ने कांई जाई रे॥म०॥ ॥२॥पाहुण गति शी साचवू, कहे तुंमुखथी थाप रे॥ तुमआणा माथे धरूं, जिम जग नृपनी बाप रे ॥मु०॥ ॥३॥ तव हुँ बोल्यो ते प्रतें, सुण बांधव गुणवंत रे ॥ नृप कामें हुं आवियो, ढील शहां न खमंत रे॥मु० ॥४॥ पण बांध्यो में जेहवो, तेवो हुये सुकयबरे॥ तो जाणुं मैत्री तणुं, सही सफल परमबरे॥मु०॥५॥ बोल्यो सुरसुण मित्रजी, ए नृप शत्रु सरीख रे॥हणवा
Jain Educationa International
For Personal and Private Use Only
www.jainelibrary.org