________________
(५२) फल साविया ॥कारण करीने कारण,लोकने लाविया॥ करण विंधावतां नाक, विंधावी आवियो । ए रखा यो लोकमें, साचो करावियो ॥ १५ ॥ ते माटे हवे कोक, उद्यम कीजियें ॥ वसंतसिरीमुख देखि, सु धारस पीजियें ॥ जो कोई विद्या होय तो, पलकमें जश् मयूँ॥राचुं माचुं मन,तिहांथी न नीकलुं ॥२०॥ बुद्धि अकल परपंच, करी कोय केलवे ॥डे कोय प्रनु नो वाहालो, मुमने मेलवे ॥ तन मन करूं खुरबान, के जो मुझने मले॥यापुं कोडि पसाय,करीनले जले ॥१॥ए अधिकार ते सघलो,मंत्री सांजव्यो॥कामा तुर थयो राय, ते मंत्रीयें अटकल्यो । घणुं बलीयो पण सिंह, अजाडीमें पड्यो ॥ तिम रमणी मोह जालमा, नृप पूरी जड्या ॥ २२ ॥ तो हवे कोश्क बोल, सुबोल कही जला ॥ नृपना मनमें स्त्रीनी, फि कर काढुं बला ॥ सवलृ कमल हशे तो, कह्यं नृपमा नशे॥ तो शीखामण सघली, लेखें आणशे॥ २३॥ सांजलजो नवि आगल, मीठी वारता ॥ सोनलतां खुशियाल, श्रोता दिल गरतां ॥ बीजा नन्नासनी ढाल, ए बीजी पूरी करी ॥ नेहीने मन गमती ए, लब्धियें उच्चरी ॥ २४ ॥ इति ॥
Jain Educationa International
For Personal and Private Use Only
www.jainelibrary.org