________________
(२५) तिम ए उखाणो मेव्यो, निज मंदिर कुल अवहेव्यो रे ॥ मा० ॥ १३ ॥ जाण्युं जोबनवेशे, लेद्यं ते ला हो विशेषे रे ॥ मा० ॥ उत्तव्यो मदन एराकी, तव वणिकें मूकी न बाकी रे ॥ मा० ॥ १४ ॥ विटल वणिज विमासी, दीधी ज्युं कूपके फांसी रे ॥मा॥ वणिकनो जे करे संग, तस जनम ते खोटो ढंग रे ॥ मा०॥ १५ ॥ जाएयुं जे वणिकने वरद्यु, निज ज नम ते सफलो करयुं रे ॥मा॥ पापीयें वाचान पाली, विण गुनहे मूकी बाली रे ॥मा० ॥१६॥ जननी तात मूकावी, मूकी ते विरह जगावी रे ॥ ॥ मा० ॥ जो तुज खोटा दिलासा, तो शाने दीजें अाशा रे॥ मा० ॥१७॥ फिट रे देव तुं हेव्यो, धी वरने किहां ते मेव्यो रे ॥ मा० ॥ तें किहां रची ए गोडो, कस्यो अण मलतो ए जोडो रे॥मा ॥१॥ दीसे ए धोबड धिंग, वलि जाणे जबके कोटिंग रे ॥ मा० ॥ जगती जोतां जडियो, मुफ करमें ए वर घडियो रे॥मा० ॥ १५ ॥शी विधे मुफ मन बेसे, माहारुं जोबन एलें वहेशे रे।मा॥ श्म सुंदरी विल पंती, सही मूळ पडी ते धरती रे ॥ मा० ॥ २० ॥ तव तिहां धीवर पूरे ॥ भनझुं ते पुण्य अधूरे रे॥
Jain Educationa International
For Personal and Private Use Only
www.jainelibrary.org
