________________
( ११७)
तव समजी हुं चित्तमां, नृप जाएयो लं कुजात ॥ सा० ॥ एतो पियु मुऊरीश चढी घा ।, नवीने में दीधी लात ॥ सा० ॥ ८ ॥ सां०॥ एतो कुंदीपाक कस्यो घणो, करें जीवित सुधी याद ॥ सा० ॥ एतो नावी दासी नृप कने, जर कधी ते फरियाद ॥ सा० ॥ ए ॥ सां० ॥ एतो सांजली नृप विलखो थयो, एतो समजी रह्यो मनम हि ॥ सा० ॥ एतो वलि राणीने मोकली, लेइ नूख ए सार उबाह ॥ सा० ॥ १०॥ सां०॥ एतो तव में अ वसर उलख्यो, एतो राणीने राजी कीध ॥ सा० ॥ एतो कपटें मासनो वायदो, करी राणीनें शीख में दीध ॥ सा० ॥ ११ ॥ सां० ॥ एतो याज ते मास पूरो थयो, एटले तुमें धाव्या घेर ॥ सा० ॥ एतो फ लीया मनोरथ माहरा, मुऊ वाधी पुण्यनी शेर ॥ सा० ॥ १२ ॥ सां० ॥ एतो पियु तुम मंदिर याव ते, मुऊ शीयल रधुं खंग ॥ सा० ॥ एतो नृपति रह्यो हवे फूलतो, पडि तेहना मुखमें खंम ॥ सा० ॥ १३ ॥ सां० ॥ एतो इत्यादिक पियु यागलें, कही रमणीयें मांगी वात ॥ सा० ॥ एतो हरिबलें सघलुं सांगली, गुण लीधो स्त्रीनो विख्यात ॥ सा० ॥ १४ ॥ सां०॥ हवे हरिबन कहे निज प्यारीने, तुक बेहेन ने वाडी मन
Jain Educationa International
For Personal and Private Use Only
www.jainelibrary.org
