________________
६३५
दशवैकालिके दशममध्ययनम् । एटले जीवे करेलुं पुण्य तथा पाप ( पत्तेअं के०) प्रत्येकं एटले जे करे तेनेज जोगव पडे . बीजाने जोगवq पडतुं नथी. ए वात ( जाणिव के०) ज्ञात्वा एटले जाणीने कोश्ने क्रोध थाय एवं वचन न बोले. तथा पोतामां गुण बतां पण (अप्पाणं के०) श्रात्मानं एटले पोताने (न समुकसे के०)न समुत्कर्षति एटले श्रेष्ठ न माने. अर्थात् “ हुँ केवो गुणी ढुं" एवो गर्व न करे. (स के० ) सः एटले ते ( निस्कू के) निकुः एटसे साधु कहेवाय . ॥ १७ ॥
(दीपिका.) तथा यः परं खपद शिष्येन्यो व्यतिरिक्तमयं कुशील इति न वदति । तदने च अप्रीतिदोष उत्पद्यते । स्वपद शिष्यं तु शिक्षाग्रहणबुड्या वदत्यपि। पुनर्येनान्यः कश्चित् कुप्यति । न तद् यो ब्रवीति दोषसन्नावेऽपि । किमित्याह । ज्ञात्वा प्रत्येकं पुण्यपापं नान्यसंबन्ध्यन्यस्य नवति । अग्निदाहवेदनावत् । एवं सत्स्वपि गुणेषु श्रात्मानं यो न समुत्कर्षति । न स्वगुणैर्गर्वमायाति स निकुः ॥ १७ ॥
(टीका.) तथा न परं ति सूत्रम् । अस्य व्याख्या। न परं स्वपक्षविनेयव्यति. रिक्तं वदत्ययं कुशीलस्तदप्रीत्यादिदोषप्रसङ्गात् । स्वपदविनेयं तु शिक्षाग्रहणबुड्या वदत्यपि । सर्वथा येनान्यः कश्चित् कुप्यति । न तद् ब्रवीति दोषसनावेऽपि । किमित्यत थाह । हात्वा प्रत्येकं पुण्यपापं नान्यसंबन्ध्यन्यस्य नवति । अग्निदाहवेदनावत् । एवं सत्वपि गुणेषु नात्मानं समुत्कर्षति । न खगुणैर्गर्वमायाति यः स निकुरिति सूत्रार्थः ॥ १७ ॥
न जाश्मत्ते न य रूवमत्ते, न लानमत्ते न सुएण मत्ते ॥
नयाणि सवाणि विवऊश्त्ता, धम्मप्नाणरए जे स निस्कू ॥१०॥ (अवचूरिः) मदप्रतिषेधमाह । न जातिमत्तो यथाहं ब्राह्मण इत्यादि । न रूपमा तोऽहं रूपवान् । न लानमत्तोऽहं लाजवान् । न श्रुतमत्तोऽहं परिमतः । अनेन कुलमदादिपरिग्रहः। एतदेवाह । मदान् सर्वान् विवर्य परित्यज्य धर्मध्यानरतो यो यथायोगं तत्र सक्तः स निकुः ॥ १५ ॥
(अर्थ.) साधुए मद न करवो एज कहे . न जाइ इत्यादि सूत्र. (जे के०) यः एटले जे (जाश्मत्ते के०) जातिमत्तः एटले 'हुँ जातिवंत बुं' एवो गर्व धारण करनारा (न के०) नथी होता. (रूवमत्ते के० ) रूपमत्तः एटले 'हुँ सारो रूपवंत डं' एवो गर्व धारण करनारा ( न के०) नश्री होता. ( लालमत्ते के०) लालमत्तः
Jain Education International
For Private & Personal Use Only
www.jainelibrary.org
