________________
४
श्री आत्मप्रबोध. थी ' कम्मनूमि' इत्यादि स्तोत्रने विषे पण एज प्रमाणे संख्या प्रतिपादन करेली , तेथी सद्बुकिवालाओए विचार करवो अने जैनागम सर्व प्रमाण जूत मानवो.
अहिं कोई प्रश्न करे के, " तमोए ए प्रकारे चैत्योनी अने जिन बिंबोनी संख्या प्रतिपादन करी पण जो चैत्यादिकनी संख्या अधिक हशे, तो परी तेनी अोछी संख्या कडेवामां मोटो दोष उत्पन्न थशे. "
आ प्रश्ननो उत्तर आपे -" तमे जे शंका करी ते सत्य , पण ते कारणने खाने स्तोत्रने अंते त्रिलोकवत्ती सर्व शाश्वता तथा प्रशाश्वता जिन चैत्यादिकने नमस्कारनुं प्रतिपादन करनारी 'जं किंचि नाम तिथं' इत्यादि गाथा कहेली , माटे तेमां ऊपरनो दोष उत्पन्न थशे नहीं. अने तत्त्वथी तो तेनो निर्णय केवली अथवा बहु श्रुत जाणे. विवाद करवामां कांय पण सिकि थती नथी.
सम्यग् दृष्टिोने तो “ तमेव सचं निस्संकं जं जिणेहिं पवेश्यं " आ वाक्यज ग्रहण करवा योग्य जे. ते विष हवे बहु विस्तार करवानी जरुर नथी.
हवे अविसंवादी तथा विसंवादि बने स्थानकने आश्रीने त्रिजुवनने विषे रहेला शाश्वत जिनचैत्योनुं प्रमाण दर्शावे , बार देवलोक, नव ग्रैवेयक, पांच अनुत्तर अने नंदीश्वर, कुंमत तथा रुचक नामना छीपोने विषे रहेला जिन चैत्यो बोतेर योजन ऊंचा एकसो योजन लांबा अने पचास योजन पोहोळा छे. कुलगिरि, देवकुरु, उत्तर कुरु, मेरुवन, गजदंतपर्वत, वखारा पर्वत, इषुकार पर्वत, मानुषोत्तर अने असुरकुमारादि दश निकायने विषे रहेला चैत्यो बत्रीश योजन ऊंचा, पचाश योजन लांबा अने पचाश योजन पोहोला छे. दीर्ध वैताढ्य, मेरुनी चूलिका, कांचनगिरि, महा नदीओ, कुमो, जंबू प्रमुख तो, वैताढय, अहो, यमल पर्वतो, अने करिकूट गिरिओने विषे रहता चैत्यो चौदशे चुंमातीश धनुष ऊंचा, एक गाऊ लांबा अने अर्ध गाऊ पोहोला छे, राजधानी, व्यंतर देवताना नगरो, अने ज्योतिष्क विमानाने विषे रहना चैत्यो नव योजन ऊंचा, सामाबार योजन लांबा अने सवाउ योजन पोहोला ने. इत्यादि सर्व सद्बुफिवंत पुरुषोए विचारी ले.
Jain Education Interational
For Private & Personal Use Only
www.jainelibrary.org