________________
शन्ध
श्री आत्ममबोध.
" हे सत्पुरुष, तमे धीउपणुं गेमीदो. अने प्रजातना कृत्य करी पार| करो." केशव बोल्यो-' हे यक्ष, तारा यक्षपणाथी हुँ ठगायो नथी. मने खात्री थायडे के, हजु रात्रि छे. आ दिवसनो प्रकाश तारी मायाथी उत्पन्न थयेलो . "
आ प्रमाणे केशव बोलतो हतो, तेवामां तेना मस्तक उपर आकाशमांथी पुष्पनी वृष्टि थइ. अने जय जय शब्द प्रगट थयो. त्यारे केशवे पोतानी सन्मुख एक कांतिवाला दिव्य पुरुषने जोयो. अने यदायतन, यद अने यदना जक्तो जोवामा
आव्या नहीं. ते देवे केशवने का, हे महाधीरजवान्, हे पुण्यवान्मां शिरोमणिरुप, तमारा जेवा पुरुषोनी उत्पत्तिथी आ पृथ्वी रत्नगर्जा कहेवायछे. हमणां इंजे पोतानी सनाने विषे रात्रि जोजनना त्यागना विषयमां तमारा धैर्य- अत्यंत वर्णन कर्यु ते माराथी सहन था शक्युं नहीं. हुं वह्नि नामे देव बुं. पड़ी तमारी परीक्षा करवाने माटे हुँ अहिं आव्यो, पण नियमने विषे दृढ चित्तवाला एवा तमारं एक रोम पण चवित करवाने हुं समर्थ थयो नहीं; हवे हुँ तमोने खमाबुबुं. तमे मारो अपराध क्षमा करो. वळी देवनुं दर्शन निष्फल न होय, तेथी तमे मारी पासे कांक वर मागी ब्यो; अथवा तमारा जेवा सत्पुरुषोने कोइ जातनी श्छा होती नथी, पण मारे पोताने पोतानी नक्ति देखामवी जोइए, तेथी हुं तमोने बे वरदान आपुं बुं. " आजथी जे कोइ रोगी पुरुष तमारा अंगने बागेला जलक्मे पोताना शरीरर्नु सिंचन करो, ते तत्काल नीरोगी थशे." बीजं तमे कदाचित् आतुरताथी जे कांश चिंतवशो, ते कार्य सत्वर सिछ थशे." आ प्रमाणे बे वरदान प्रापी ते केशवने साकेतपुरनी पासे मुकी ते देव अदृश्य थइ गयो, केशवे पोताना आत्माने कोइ नगरनी पासे रहलो जोयो. ते पठी सूर्योदय थतां केशव पोतार्नु नित्य कृत्य करी ते नगर जोवाने अंदर गया. जतां मार्गमां कोई प्रदेशना मध्यनागे राजादि लोकोने धर्मोपदेश आपता कोइ आचार्य तेना जोवामां आव्या. ते महामांगव्यरुप मानतो केशव तत्काल त्यां गयो अने ते गुरुना चरणमां नमी पड्यो अने पड़ी तेमनी आगळ बेगे. गुरुए धमदेशना आपो. देशनाने अंते ते नगरना राजा धनंजये गुरुने आ प्रमाणे विनंति करी-" नगवन्, हुं जराथी व्याप्त थयो छ माटे हुं व्रत ग्रहण करुं तो ठीक, पण हुं अपुत्र बुं, तो मारा राज्य उपर कोने स्थापित करूं ? आव्र चितवन करतो हुँ रात्रे सुश गयो. तेवामां कोई दिव्य पुरु
Jain Education Intemational
For Private & Personal Use Only
www.jainelibrary.org