________________
२६४
श्री आत्मप्रबोध.
मग्यो नहीं. पडी तेणे खड्गनो घा करी तेना शरीरना खंग करी नांख्या, तथापि कामदेवे ते पीमा सहन कर। अने ते पोताना धर्मने विषे निश्चल रह्यो. ज्यारे कामदेव पोताना पिशाचना रूपथी चलित थयो नहीं एटले मिथ्यात्वी देव हृदयमां खेद पामतो हलवे हलवे पोषधशालामाथी बाहेरनीकटयो अने तेणे ते पिशाचना रुपने गंभी दी. पी तेणे हस्तिनुं रुप विकुर्यु. एकमहान् शुंढा दमने जगळतो, मदोन्मत्त थ६ मेघनी जेम गुलगुलायमान शब्द करतो, अने जयंकर आकारने धारण करतो ते पोषधशालामां आव्यो. तेणे गर्जना करीने कयुं, "अरे कामदेव, जो तुं मारुं कहेतुं नहीं माने तो हमणा आ मारी शुंढ वझे ग्रहण कर। तने आकाशमां फेंकीशा अने मारा तीक्ष्ण दंतो रुप हळवमे तने जेदी नांखीश. वत्री नीचे नांखी पगवमे करी मसलीश. तेणे आ प्रमाणे कां, तो पण कामदेव जरापण दोन पाम्यो नही, त्यारे ते देवताए जेम कहुं हतुं तेम करी बताव्युं तो पण ते श्रावके ते महा वेदना सहन करी अने ते धर्मध्यानमां स्थिर रह्यो. ज्यारे ते देव हस्तीरुपे पण ते कामदेवने दोन पमामवाने अशक्त थयो, एटले ते हलवे हलवे पागे सरीने पोषधशाळामाथी बाहेर गयो अने त्यां जश् हस्तिना रूपनो त्याग कर्योपठी तेणे सर्पनुं रूप विकुव्यु. महा विष अने क्रोधथी पूर्ण, काजळना पुंजना जेवा वर्णवाळो, अति चंचळ जिह्वाने धरनारो, नत्कट, प्रकट, अने वक्र जटाधारी, अने कग्नि फणाटोप करवामां दक्ष एवो जयंकर सर्प बनी ते पोषध शालामां आव्यो. अने तेणे कामदेवने आ प्रमाणे कयु-" अरे कामदेव, जो तुं मारुं वचन नहीं माने तो हमणांज हुं सरसर शब्द करतो तारी काया नपर चमीने पश्चिम नागवमे त्रण वार आंटा दइ तारी ग्रीवाने वींटी जरमो लाश अने तीक्ष्ण विषयी व्याप्त एवी दाढावमे तारा उरस्थलने नेदी नांखीश." तेना आवा वचनोथी पण कामदेव चलित थयो नहीं, त्यारे तेणे अति क्रोधायमान थइने तेज उपसर्ग कर्यो. परंतु कामदेवे अक्षुब्ध थप तेनी तीव्र वेदनाने धैर्यथी सहन करी. तेणे जैन धर्मने पोताना चित्तथी क्षणवार पण दूर कयों नहीं. आ प्रमाणे ते देव सर्प रुपे पण कामदेवने धर्मधी चलायमान करवाने असमर्थ थयो, एटले ते पालो हलवे हलवे ओसरीने ते पोषधशालार्थी बाहेर नीकट्यो अने तेणे सपना रुपनो त्याग को. पडी तेणे अति मनोहर, शीतळ-सौम्य आकृतिवालु देदीप्यमान देवनुं स्वरुप विकुयु. पठी ते पोषधशालामां आकाश मार्गे रही
For Private & Personal Use Only
Jain Education Interational
www.jainelibrary.org