________________
१२४
श्री आत्मप्रबोध. चूलनो परम मित्र हतो, तेने बोलाव्यो. राजाना बोलाववाथी जिनदास तत्काल वंकचूलने मलवाने मार्गे चाली नीकट्यो. ते रस्तामां आवतो हतो, तेवामां को वे देवीओ रुदन करती तेना जोवामां आवी. जिनदास तेमनी पासे आव्यो अने तेणे ते देवीओने पुठो, “ तमे कोण गे ? अने शा माटे रुदन करोडो ? " ते स्त्रीओ बोली-" अमे सुधर्म देवमा रहेनारी देवीओ बीए. अमारो स्वामी देवलोकमांथी च्यवी गयो, तेयो तेना विरहथी अमे विह्वल बनी वंकचून नामना एक क्षत्रिय जारने प्रार्थवा इच्छीए डीए.आजे ते तमारां वचनथी जो तेनो नियम भांगशे तो ते सत्वर ऽर्गतिए जशे.तेथी अमारे तेनो पागे वियोग थशे. आथी अमे रुदन करीए बीए." ते बंने देवीओनां आ वचन सांजळी जिनदासे कह्यु, "तमे रुदन करशो नहीं. जेम तमारं इष्ट थशे, तेम हुं करीश. " आ प्रमाणे ते देवीओने आश्वासन आपी जिनदास उज्जयिनी नगरीमां आव्यो. ते राजाना मंदिरमा गयो अने राजाने मन्यो. पठी तेणे वंकचूल आगळ आवी तेनुं कुशल पुढी औषधना उपाय माटे पूज्यु, ते वारे राजाए तेने सर्व वृत्तांत कह्यो. वंकचूलने काकमांस न खावाना नियममां अति दृढ जोइ अने तेनुं शरीर अत्यंत जर्जरीनूत थयेवं देखी तेणे राजादि सर्वनी समक्ष प्रा प्रमाणे कडं" आ मारा मित्र वंकचूलने धर्म तेज औषध , माटे बीजं कोइ पण औषधनी प्रवृत्ति करवी नहीं. " मित्रनां आवां वचन सांजळी वंकले कडं, " मित्र, तमे का, ते योग्य ले. हवे मारे तमने विशेषमां कहेवानुं के जो तमे मारी ऊपर पूर्ण स्नेह राखता हो तो आलस्यने दूर कररी मने आ मेवे अवसरे कांक 'संबंस आपो. " वंकचूतनी आ मागणी ऊपरथ! जिनदासे तेने सम्यक् प्रकारे
आराधना करावी. तेथी वंकचून चार आहारना पच्चखाण करी अने चार शरणनो अंगीकार करी पंच परमेष्टी नमस्कार- स्मरण करतो, तथा सर्व जीवोने विषे निर्वैरपणानी धारणा करतो, पूर्वना करेलां पापने निंदतो अने सुकृतने अनुमोदतो समाधि पूर्वक काल करी बारमा देवलोके देवता थयो. ते पनी जिनदास वंकचूतनी मरण क्रिया करी शोक करतो पोताने घेर चालतो थयो. ते रस्ते जतो हतो, त्यां मार्गे पेली बे देवीओने रुदन करती जो तेणे पुज्यु, " जजे, हजु शा माटे रुदन करो गे? ते अखंडित व्रतवालो था मृत्यु पामी देवलोकमां तमारो स्वामी न थयो ?" ते देवीओए निःश्वास नांखीने कह्यु,
१ भातुं.
Jain Education International
For Private & Personal Use Only
www.jainelibrary.org