________________
श्री आत्मप्रबोध. रा पण दोन पाम्यो नहीं. पठी ते राणी क्रोधातुर थऽ अने नखे करी पोतार्नु शरीर जफरमी उंचे स्वरे पोकार करवा लागा."
आ तरफ राजा ते राणीवासना गृहना द्वार आगळ बुपी रीते जजो रही आ सर्व वृत्तांत सांभळतो हतो. ज्यारे राणीए पोकार करवा मांड्यो एटले द्वारपालो जागी उठ्या अने उघामां शस्त्रो ला दोमो आव्या. ते वखते राजाए ते लोकोने अटकावीने कडं, “ आ चोर निरपराधी , माटे तेने मारशो नहीं. मात्र जरा बांधीने लइ जजो अने सवारे मारी आगळ सनामां लावजो." घारपालोए राजानी आझा प्रमाणे कर्यु. ते चोरने पकमो बांधाने ला गया.
आ वखते पोतानो राणीनो पुराचार प्रत्यक्ष जोई राजा मनमां चिंता करवा लाग्यो अने ते चिंतामां तेणे जाग्रतपणाथीज महा कष्टे रात्रि निर्गमन करी. प्रातःकाले राजसेवको ते चारेने बांधी राजानी आगळ सत्नामां साव्या. राजाए आक्षेपथी वंकचूलने, सत्य कहेवाने कह्यु. एटले वंकचूने रात्रिनो सर्व वृत्तांत जे बन्यो हतो, ते साचे साचो कही संनळाव्यो. अने राणीए पोताने मधुर वाणीथी केटलांक वचनो कयां हता, एम गुप्तपणे ते वात जणावी. आथी राम वंकचूचनी नपर संतुष्ट थप गयो. तेने बंधमांथी मुक्त करी राजाए आलिंगन कर्यु. अने आ प्रमाणे कडं, “ हे सत्पुरुष, तमारा साहसथी हुँ तमारी उपर संतुष्ट थयो बुं, माटे मारी पटराणी हुं तमने अर्पण करूं." वंकचून बोव्यो"स्वामी, आपनां पटराणी ए मार। माता . आप एवं वचन न बोल." ते पठी राजाए धमकी आपीने कयुं के, “ जो तुं राणीने ग्रहण करशे नहीं तो हुं तने शूलीए चमावीश." वंकचून आवी धमकीथी पण मग्यो नहीं. तेणे धैर्यथी ते वात अंगीकार करी नहीं. वंकचूलने आम अचन अने दृढ जोइ राजा तेनी ऊपर घणोज तुष्यमान थप गयो अने तेज वखते तेने पोताना पुत्रना पद ऊपर स्थापी दीधो. पळी राजा पोतानी उराचारिणी राणीने हणवा इच्छतो हतो, तेने वंकचूले केटनांएक वचनो कही जीवती रवावी हती. ते पछी वंकचूने पोतानी स्त्री अने बहेनने त्यां बोलाव) ते नज्जयनी नगरीमा सुरवे रहा हतो. त्यारथी तेने धर्म ऊपर विश्वास नत्पन्न थयो अने तथ। तेणं पोताना हृदयने जैनधर्मने विष अनुरक्त कयु. पेत्रा आचार्य महाराजाए आपेला (नयमाने निरंतर संचारतो वंकचून यथाशक्ति धमे ऊपर श्रघावालो थयो हतो.
Jain Education Intemational
For Private & Personal Use Only
www.jainelibrary.org