Atmprabodh

SR No.: 003647
Original Sutra Author: N/A
Author: Jinlabhsuri, Zaverchand Bhaichand Shah
Publisher: Atmanand Jain Sabha
Publication Year: 1912
Total Pages: 464
Language: Hindi, Sanskrit
Classification: Book_Devnagari
File Size: 23 MB

Page 251

द्वितीयप्रकाश.
२११
बुं बे के जेथी
अशोकचंडे जुने आ प्रमाणे पूच्युं, “हे स्वामी, जेणे जोगनो त्याग कर्यो नथी, एवो चक्रवर्त्ती मृत्यु पामीने कइ गतिमां जाय छे ? " प्रभु वोड्या, “ तेवो चक्रवर्त्ती प्राये करीने सातमी नरके जाय बे." अहिं प्राय शब्द ग्रहण करवायी चक्रवतींनी साते नरकनी गति समजवी, एम जगवती सूत्रमां कां बे. राजा - शोकचं पुनः पुत्र्युं, " त्यारे शुं मारे पण सातमी नारकीए जवं पमशे ? " स्वामीए कहुं, " राजा, तुं चक्रवतीं नथी, तेथी तारे सातमा नरकनी गति क्यांथी होय ? तुं तो बी नरके जवानो बुं. " राजा कोएिक पोताने चक्रवर्ती मा - नतो हतो, तेथी ते बोब्यो, “स्वामी, हुं चक्रवत्ती नथी, एम मनाय ? कारण के, मारी सेना एटलीवधी वे के, जे लाखो हाथी, अश्व, रथ अने कोटी गमे सुनोथी आाखा जगत्ने संहार करवाने समर्थ छे तेमज घणां संबाधन ( खळां), घोणमुख पाटण, खटक, कर्बट, नगरादि अने खाणो मने दा आपनारा बे. तेमज व्यापारना करो, अक्षय निधानो पण मारा तावामां छे. मारो प्रताप घो जयंकर बे; ते सर्व शत्रु वर्गने आक्रमीने रहेलो बे. मारे शुं मारामां चक्रवत्तींपणुं न होय ? " राजानां आ वचनो सांजळी प्रभु वोढया, राजन, एटली समृद्धि होय तेथी शुं थयुं ? चक्रादिक चौद रत्नो शिवाय च - कवीपणुं कदिपण होतुं नयी. " प्रजुनां यावां वचन सांजळी राजा - शोकचंद्र त्यांथी नवीने पोताने स्थाने गयो, अने त्यां ज‍ लोह वगेरेना सात एकेंद्रिय रत्नो बनाव्या. पोतानी पद्मावती स्त्री उपर स्त्री रत्ननी कल्पना करी. पोताना पट्टहाथीने गजरत्न ठराव्यो. वाकीना रत्नो पण एवी रीते बनावी दी - धा. पछी ते पोतानी मोटी सेना लइ पूर्वादि दिशाओ तरफ अनुक्रमे फरवा नि कव्यो. ते मोटा सैन्यथी परिवृत थइ वैताढ्य पर्वतनी तिमिश्रा - गुहा आगळ - व्यो. त्यां ते बनावटी दंग रत्नथी तामना करी पण ते गुहानां द्वार उघड्यां नहीं. ते वखते ते गुहानो द्वारपाल कृतमाल देव अत्यंत क्रोधातुर वनी त्यां प्रगट थयो ने बोल्यो, अरे ! नहीं प्रार्थना करवा लायक एवो तुं प्रार्थना करनार कोण बे ? हिंथी चाढ्यो जा. खोंखारा खाइ काननी शा माटे कदर्थना करे बे ? " को एक राजाए कयुं, " हुं जरतक्षेत्रने विषे अशोकचंड नामे चक्रवतीं यो बुं. तेथे तुंआ गुहानुं द्वार सत्वर उघाम. " देव हास्य करीने वोढ्यो, "अरे को कि ! या नरतक्षेत्रने विषे वार चक्रवर्त्ती थाय बे, ते बधाथ‍ गया बे.
66