________________
१५०
श्री आत्मबोध
उपर तेलीए नृत्य करवा मांगयुं, पण ते सोयनी अणीथी तेलीना वे पग वींधा नहीं ने ससेवन ढगलो जरा पाए वींखायो नहीं. कोशानुं प्रातुं चातुर्य जोइ ते रथकारे कयुं, वेश्या, तने पूर्ण साबाशी घंटे बे. तारुं आवं अद्भुत चातुर्य जोइ हुं संतुष्ट थयो बुं. तारी इच्छा आवे ते मागी ले. हुं तने जे माग ते आपना तैयार बुं. वेश्या बोली -- “ रथकार, तुं खुशी थयो. पण ग्रामां में शुं कर्यु ? अन्यासथ गमे ते थइ शके छे, अभ्यासनी आगळ कांई पण दुष्कर नथी. तेने माटे कछु छे के,
" सुकरं नर्तनं मन्ये सुकरं बुंबिकर्त्तनम् । स्थूलोऽपि यच्चक्रे शिक्षितं तत्तु पुष्करम् ॥ १ ॥ "
नृत्य कर सेलुंबे अने ग्राम लुंब कापवी सुगम बे, एम हुं मानुं बुं, पण महामुनि स्थूलन मुनिए जे करी बताव्युं ने शीखन्युं बे ते प्रति पुष्कर बे. १
66
वेश्याए विशेषमां जणान्युं के, “शकमाल मंत्रीना पुत्र श्री स्थूलन मुनि पूर्वे मा साथै बार वर्ष सुधी जोगजोगवी पछी पुनः चारित्र ग्रहण करी हिज मारा घरनी चित्रशालामां शील व्रतने पाली चातुर्मास रह्या हता, ते वखते तेमने अनेक जातना जोग्य पदार्थो आपवामां आव्या हता. विकार थवानुं एक कारण होय तो ते लोहमय शरीरवाला पुरुषना व्रतने नाश करनारुं थाय
तो पीस जोजन, चित्रशालामां निवास, यौवनवय, ने वर्षाऋतु प्रमुख विकारना कारण तने नाश करनारा केम न थाय ? परंतु ते बधा कारणो ते महामुनि रुप पर्वत सिंहनी फाळनी जेम कोन पमावाने असमर्थ थया हता. ए महानुजाव मुनीश्वरने विषे मारा करेला दावनावो पण जलना महार अने विरागिणीना हारनी जेम निरर्थक थया हता. पोताना व्रतनुं रक्षण करवाने इच्छता एवा मनुष्यो जे स्थानमां स्त्री होय, तेनी समीपे एक क्षणमात्र प
रहेवाने समर्थ नथी, तो श्री स्थूलन मुनि प्रयत्रत वाला थइने मारी समीपे सुखे चातुर्मास्य रह्या हता. तेथी वधारे शुं कहे ? डंकामां एटलुंज कहेवानुं के, महामुनि स्थूलन मुनिना जेवा अति दुष्कर कार्यना करनार कोड़ पण पुरूप या पृथ्वी उपर थयेल नथी.
99
Jain Education International
For Private & Personal Use Only
www.jainelibrary.org