________________
प्रथम प्रकाश.
"सव्वेहिं पि जिणेहिं, उज्जय राग दोस मोहेहिं। सत्तानुकंपणठ्ठा, दाणं न कहिंपि पमिसिद्धं ॥१॥
“जेमणे राग, प अने मोहनो त्याग करेलो , एवा सर्व जिनेश्वरोए सर्व प्राणीओने अनुकंपादान करवानुं कदिपण प्रतिषेध्यु नथी." १
वळी सम्यग् दर्शनी पुरुषोए परतीथिकोए ग्रहण करेला जिनविंवोनी पूजा निमित्ते गंध, पुष्पादिक वस्तु सम्यग्दर्शनीओए मोकनवी नहीं. आदि शब्दथी विनय, वैयावच्च, यात्रा, स्नात्र वगेरे न करवा. तेम करवाथी लोकोने मिध्यात्वमा स्थिर करवापणुं थाय छे. तेम न करवाथी ए उठी यतना कहेवाय ने.
आउ यतना साचवी पर तीर्थीोना परिचयनो सर्वथा त्याग करनारा जव्यात्माओ नोज राजाना पुरोहित धनपालनी पेठे सम्यक्त्वनुं उलंघन करता नथी.
__धनपान पुरोहितनी कथा.. अवंति नगरीमां नोज राजाने सर्वधर नामे एक पुरोहित हतो. तेने धनपाम अने शोजन नामे वे पुत्रो हता. बंने पुत्रो पांमित्य वगेरे गुणोयी ते महाराजाना मानीता थया हता. एक दिवसे श्री सिफसेनसूरिना संतानिक श्री *सुस्थित नामना आचार्य जव्य जनोने प्रतिबोध करवा माटे त्यां आवी चड्या. पुरोहित सर्वधर हमेशां आचार्य पासे जतो आवतो, तेथी तेने आचार्य उपर प्रीति थ.
एक वखत पुरोहित सर्वधरे आचार्यश्रीने पुज्यु, स्वामी, में मारा घरना प्रांगणांमां कोटि प्रव्य दाटेखें हतुं. हाल में तेनी घणी तपास करी तो पण ते ऽव्य मने हाथ मागतुं नथी. तो हवे ते अव्यनी प्राप्ति शी रीते थशे ? ते कृपा करी जणावो." आचार्ये हास्य करी उत्तर प्राप्यो. “ जक, जो ते अव्य तने प्राप्त थाय तो तारे शुं करवू ?" सर्वधरे कयु,-" स्वामी, जो ए अव्य मने प्राप्त थाय, तो हुँ तमोने अर्थोअर्ध वेहेची आपुं. गुरुए कोइ प्रकारथी ते व्य सर्वधरने बतावी आप्यु. सर्वधर ते अच्यनो ढगलो जोइ सानंदाचर्य थइ गयो. पड़ी तेना के सरखा जागना ढगला करी, तेमांथी एक ढगनो गुरुने माट निर्धारी
* कोइ बीजा ग्रंथमा श्री उद्योतन सूरिना शिष्य श्री वर्धमान सूरि हता, एम लखेळ छे.
Jain Education International
For Private & Personal Use Only
www.jainelibrary.org