________________
प्रथमप्रकाश.
१०५
बावो. अने तेने कहेवू के, तेणे गुरुनी पासे नीची दृष्टिए न रहे, तेम गुरुनी सामे जोया कर अने गुरु बोले तेमां उपयोग राखतो." आचार्यन। सूचना उपरथी धन शेठे कमळ पुत्रने ते प्रमाणे करवाने कही गुरुनी समीपे मोकव्यो. कमळ गुरुनु मुख जातो तेमनी समीपे बेचो. गुरुए पुग्युं, “ नज, तुं कांड पण तत्त्व जाणे जे ?" कमले कयु, “हा, हुं त्रण तत्त्वो जाणुंछं. मन इच्छित एवं पहे अशन, बीजुं पान अने त्रीजु शयन. ए त्रण तत्त्वो जाणुं बूं." आचार्य हसीने बोट्या"आ तो गाममोआना वचन जेवा वचनो . परंतु जे झेय एटने जाणवा योग्य, हेय एटो त्याग करवा योग्य अने उपादेय एटवे ग्रहण करवा योग्य होय, तेमांथी कांइ जाणे डे ? कमने कड्यु, “ एमांयी तो हुं कांइपण जाणतो नयी. तमे पोते कहो तो हुँ श्रमायो सांनळोश." ते वखते आचार्य तेने प्रतिबोध पमामवा माट बेत्रण घमी सुधी तत्त्वना निर्णय रुप देशना आपी निवृत्त थया. पी तेमणे कमळने पुछयु के, 'जज, कहे, हवे ते शुं तत्त्व जाण्यु ?' अपमति कमल बोल्यो, गुरुजी, में कांश बीजुं जाएयुं नयो. मात्र तमे बोलता हता, त्यारे तमारो हमीओ एकसो ने आठ वार जंचो नींचो थतो मारा जोवामां आव्यो, ए में जाएयु जे. ते शिवाय हुं कांइपण समज्यो नयी." कमळना आ वचनो सांनळी
आचार्य खेद सहित बोल्या के, “ आ तो अंध आगळ आरसी थइ." परी ते कमळ चाख्यो गयो अने ज्यारे धन शेठ तेमने वांदवा आव्यो एटने आचार्य कमळनी ते चेष्टा धन शेउने निवेदन कररी पठ। आचार्य त्यांया विहार करी बीजे स्थले चाख्या गया हता.
एक दिवसे अन्य, क्षेत्र, काल अने जावने अनुसारे परने प्रतिबोध करवामां कुशळ एवा को बीजा आचार्य पाठा तेज वनमा आवी चड्या. तेमना आगमनना खबर सांजळी लोको श्रेणिबंध तेमने वंदना करवाने गया. साथे धनशेठ पण त्यां गयो हतो. देशना पूर्ण थया पली धनशेठे गुरुने निवेदन कर्यु, स्वामी, मारो पुत्र कमळ धार्मिक विचारमा अत्यंत अज्ञात रहे जे. पूर्वे अहिं पधारेला
आचार्योए तने अतिशय बोध आप्यो हतो, ते उतां ते प्रतिबोध पाम्यो नहीं. प्रयम आचा प्रतिबाध आपतां तेणे मंकोमानी गगत्री करी अने बीजा आचार्य बोध आपता ते तेमना कंठनो हमोयो उंचा नोचो थवान। गणत्री कर। तेयी कोइपण प्रकार ते अज्ञान। पुत्रने आप प्रतिबोध आपो के जेयो ते अज्ञानी पुत्र
१४
Jain Education Intemational
For Private & Personal Use Only
www.jainelibrary.org