________________
प्रथमप्रकाश.
८३
“ हे मित्र, तारा विमाननी जींते लखेलुं वाक्य तुं सफल कर. नेहरिगमेषी देव कहे हे के, या विषम संसारने बोमी दे. १
"
आ श्लोक लखी तेथे पोताना एक सेवकने बोलावी कडुं के, "आ पत्र तारे देवर्द्धने पवो. " एम कही ते सेवकने विदाय कर्यो. ते सेवक ज्यां देवर्द्धि हतो त्यां व्यो अने आकाशमां रही ते पत्र तेनी पासे नांख्यो. दव - ए प्रकाशमाथी पकता ते पत्रने देखी लइने वांच्यो, पण तेना अर्थ तेना समजवामां आव्यो नहीं. ते पछी केटलोक समय बीती गयो. पी पेला देवताए स्वप्नामां आवतेने ए श्लोक कलो, तोपण देवकि प्रतिबोध पाम्यो नहीं.
एक वखते देवादि सीकार करवाने नीकल्यो हतो. कोइ अटवीमां आani एक वराह तेनी नजरे आव्यो. तत्काळ तेथे पोताना घोमाने वराहनी पुंठे दाव्यो. वराहनी पाबळ ते अटवीमां दूर चाल्यो गयो. तेवामां पेक्षा हरिणगमेषी देवे तेने जय बताव्यो. एक केशर सिंह उनो बे ने पाछळ मोटो खाम डे, ते खामनी बे पमखे बे मोटा वराह घुर्धुर शब्दो करतां नजावे. नीचे धरती कंप थाय ने उपरथी पथरानो वर्षाद पके बे. या प्रमाणे मृत्युना जयने उत्पन्न करनारा कारणोने देखी ते देवर्द्धि जययी व्याकुल थर गयो. अने चारे दिशा तरफ जोवा लाग्यो. तेथे चोतरफ जोयुं पण कोइ तेना मरणनो निवारक जोवामां आव्यो नहीं, तेथी ते विशेष चिंता करवा लाग्यो. ते समये पेला देवताए रु दृष्टि विलोकी ने कयुं, “केम हजु सुधी मारा कहेला श्लोकनो अर्थ नयी जाणतो ?" देवर्किए जय पामीने कथं, “हुं कांइपण जाणतो नथी. " पछी ते देवताए तेने तेना पूर्वजवनो बधो वृत्तांत कही संजळाव्यो. अने पछी कथं के, 'जो तुं व्रत ग्रहण कर तो तने बोमी दर्ज - मरणांत कष्टमांथी तारुं रक्षण करूं. " ते सांजळी ते देव ते अंगीकार कर्यु, पछी ते देवताए ते देवर्द्धिने त्यांची उपाम तचार्य पासे मुक्या अने त्यां तेमले जिनेश्वर भगवान्नी दीक्षा ग्रहण करी. दीक्षित थयेला देवर्षिए आगमनुं पूर्ण ज्ञान संपादन कर्यु ने पोते यथागीतार्थ था. गुरुनी पासे जेटलुं पूर्वश्रुत हतुं, तेटलं तेमणे जणी लीधुं. ते पछी ते श्री केशीगणधरना संतानिक देवगुप्त गणी पासे आव्या ने तेमनी पासे प्रथम पूर्व अर्थयुक्त ने बाजुं पूर्व मात्र सूत्ररूपे नएया हता. तेमना विद्यागुरु
Jain Education International
For Private & Personal Use Only
www.jainelibrary.org