________________
४३. 'तेणं कालेणं तेणं समएणं बली वइरोयणिदे
अहुणोववन्नमेत्तए समाणे (वृ०प० ७१९) ४४. पंचविहाए पज्जत्तीए पज्जत्तिभावं गच्छइ इत्यादि, 'जाव आयरक्ख' त्ति
(वृ० प० ७१९)
दूहा ४३. तिण काले नै तिण समय, बलि वैरोचन इंद ।
ते ततकाल तणोंज त्यां, उत्पन्न छते अमंद ।। ४४. पंचविधे पर्याप्ति करि, थयो पर्याप्त भाव । प्रमुख यावत आत्मरक्ख, तिहां लगैज कहाव ।।
सोरठा ४५. जाव शब्द थी जाण, अभिषेक अलंकार प्रति ।
ग्रहण करेवू माण, पुस्तक नो वलि बांचवो।। ४६. सिद्धायतन प्रतिमादि, अर्चन फुन सुधर्मसभा।
गमन करण संवादि, तिहां रह्या ते इंद्र नां ।। ४७. सामानिका उदार, अग्रमहेषी बलि तणी ।
परिषद तीन प्रकार, सप्त अनीकज अधिपति ।। ४८. आत्मरक्षक धार, चिउं पास रहै इंद्र नै ।
अपर सर्व परिवार, यथायोग्य वलि पै रहै ।। ४९. कहि एह अशेष, वक्तव्यता प्रतिबद्ध सहु।
सर्व तिमज निविशेष, ए अतिदेशज सूत्र करि ।।
४५. इह यावत्क रणादभिषेकोऽलङ्कार ग्रहण पुस्तकवाचन
(वृ० प० ७१९) ४६,४७. सिद्धायतनप्रतिमाद्यर्चनं सुधर्मसभागमनं
तत्रस्थस्य च तस्य सामानिका अग्रमहिष्यः पर्षदोऽनीकाधिपतयः
(वृ० प० ७१९)
४८. आत्मरक्षाश्च पार्श्वतो निषीदन्तीति वाच्यं
(वृ० प० ७१९) ४९. एतद्वक्तव्यताप्रतिबद्धसमस्तसूत्रातिदेशायाह - 'सव्वं
तहेब निरवसेसं' ति, सर्वथा साम्यपरिहारार्थमाह... 'नवर' मित्यादि,
(वृ०प० ७१९) ५०. नवरं सातिरेगं सागरोवमं टिती पण्णता । सेसं तं चेव जाव बली वइरोयणिदे, बली बइरोयणिदे ।
(श० १६।१२१)
५०. *णवरं स्थिति तसु जाणी रे, सागरोपम जाझी बखाणी रे।
शेषं तं चेव कथिदो रे, जाव बलि वैरोचन इंदो रे ।।
सोरठा ५१. इहां अर्थ ए भाल, सागरोपम स्थिति चमर नीं।
दाखी दीनदयाल, बलि – सागर अधिक है।
५१. अयमर्थः ...- चमरस्य सागरोगमं स्थितिः प्रजप्तेत्युक्तं
बलेस्तु सातिरेक सागरोपमं स्थिति: प्रज्ञप्तेति वाच्यमिति
(वृ०प० ७१९) ५२. सेवं भंते ! सेवं भंते ! जाव विहरइ।
(श० १६।१२२)
५२. *सेवं भंते ! दोय वारो रे, जाव विचरै गोयम गणधारो रे। शतक सोलमा नों वारू रे, ओ तो नवमो उद्देशो चारू रे ।।
षोडशशते नवमोद्देशकार्थः ॥१६।९।।
५३. नवमोद्देशकै बलेर्वक्तव्यतोक्ता, बलिश्चावधिमानित्य
वधेः स्वरूपं दशमे उच्यते (वृ० ५० ७१९)
५३. नवम उद्देशक ने विषे, आख्यो वलि अधिकार ।
ते बलि अवधिजवंत है, दशमें अवधि विचार ।।
अवधि पद ५४. *प्रभु ! कतिविधि अवधि कहायो रे ?
जिन भाख द्विविध थायो रे। पद अवधि संपूर्ण भणवो रे,
तेतीसम पन्नवण थुणवो रे ।।
५४, कतिविहा णं भंते ! ओही पण्णत्ता ?
गोयमा ! दुविहा ओही पण्णता । ओहीपदं निरवसेस भाणियव्वं ।
(श० १६।१२३)
सोरठा
५५. भवपच्चझ्या खओवमिया य,
(वृ०प० ७१९)
५५. धुर भवप्रत्यय जाण, दूजो क्षयोपशम वली।
ए द्विविध पहिछाण, आख्यो अवधि तीर्थकरे ।। *लय : इह अवसर इक बालक
श०१६, उ० ९,१०, ढा० ३६१ ७१
Jain Education Intemational
For Private & Personal Use Only
www.jainelibrary.org