________________
क्रियास्थान : द्वितीय अध्ययन : सूत्र ७१३ ]
[ ८७
गरुयं दंड निव्वत्तेई, तंजहा - इमं दंडेह, इमं मुंडेह, इमं तज्जेह, इमं तालेह, इमं श्रदुयबंधणं करेह, इमं निबंधणं करेह, इमं हडिबंधणं करेह, इमं चारगबंधणं करेह, इमं नियलजुयल संकोडियमोडियं करेह, इमं हत्थच्छिण्णयं करेह, इमं पायच्छिण्णयं करेह, इमं कण्णच्छिण्णयं करेह, सीस-मुहच्छिण्णयं करेह, इमं नक्क- उच्छिष्णयं करेह, वेगच्छच्छिण्णयं करेह, हिययुष्पाडिययं करेह, इमं णयणुष्पाडिययं करेह, इमं दसणुप्पा डिययं करेह, इमं वसणुष्पाडिययं करेह, जिन्भुष्पाडिययं करेह, प्रोलंबितयं करेह, उल्लंबिययं करेह, घंसियं करेह, घोलियं करेह, सुलाइ श्रयं करेह, सूलाभिण्णयं करेह, खारवत्तियं करेह, वन्भवत्तियं करेह, दब्भवत्तियं करेह, सीहपुच्छियगं करेह, वसहपुच्छियगं कडग्गिदयं कागणिमंसखावितयं भत्तपाणनिरुद्धयं करेह, इमं जावज्जीवं वहबंधणं करेह, इमं श्रण्णतरेणं असुभेणं कुमारेणं माह ।
जाविय से श्रभितरिया परिसा भवति, तंजहा- माता ती वा पिता ती वा भाया ती वा भगिनीति वा भज्जाति वा पुत्ता इ वा धूता इ वा सुण्हा ति वा, तेसि पि य णं अन्नयरंसि श्रहालहुसरांसि वराहंसि सयमेव गरुयं गंडं वत्तेति, सीश्रोदगवियडंसि प्रोबोलेत्ता भवति जहा मित्तदोसवत्तिए जाव हिते परंसि लोगंसि, ते दुक्खति सोयंति जूरंति तिप्पंति पिड्डति परितप्पंति ते दुक्खण-सोयणजूरण-तिप्पण - पिट्ट (ड्ड) ण-परितप्पण - वह बंधणपरिकिलेसातो अपडिविरया भवंति ।
एवामेव ते इत्थिकामेहि मुच्छिया गिद्धा गढिता अज्झोववन्ना जाव वासाई चउपंचमाई छद्दसमाई बा अप्पतरो वा भुज्जतरो वा कालं भुंजित्तु भोग भोगाई पसवित्ता वेरायतणाई संचिणित्ता बहूणि कूराणि कम्माई उस्सण्णं संभारकडेण कम्मणा से जहाणामए श्रयगोले ति वा सेलगोले ति वा उदगंसि पक्खित्ते समाणे उदगतलमतिवतित्ता श्रहे धरणितलपट्टाणे भवति, एवामेव तहप्पगारे पुरिसजाते वज्जबहुले धुन्नबहुले पंकबहुले वेरबहुले प्रप्पत्तियबहुले दंभबहुले नियडिबहुले साइबहुले यसबहुले उस्सण्णं तसपाणघाती कालमासे कालं किच्चा धरणितलमतिवतित्ता श्रहे णरगतलपतिट्ठाणे भवति ।
ते णं णरगा तो वट्टा बाहि चउरंसा श्रहे खुरप्पसंठाणसंठिता णिच्चंधकारतमसा ववगयगहचंद-सूर - नक्खत्त- जोतिसपहा मेद-वसा - मंस - रुहिर-पूय पडलचिक्खल्ललित्ताणुलेवणतला प्रसुई वीसा परमदुभिगंधा काऊ प्रगणिवण्णाभा कक्खडफासा दुरहियासा प्रसुभा णरगा, प्रसुभा णरएसु वेदणाश्रो, नो चेव णं नरएस नेरइया णिद्दायंति वा पयलायंति वा सायं वा रति वा धिति वा मति वा उवलभंति, ते णं तत्थ उज्जलं विपुलं पगाढं कडुयं कक्कसं चंडं दुषखं दुग्गं तिव्वं दुरहियासं णिरयवेदणं पच्चणुभवमाणा विहरंति ।
से जहाणामते रक्खे सिया पव्वतग्गे जाते मूले छिन्ने अग्गे गरुए जतो निन्नं जतो विसमं जतो दुग्गं ततो पवडति, एवामेव तहप्पगारे पुरिसजाते गन्मातो गब्भं, जम्मातो जम्मं, माराम्रो मारं, णरगातो रगं, दुक्खातो दुक्खं, दाहिणगामिए णेरइए कण्हपक्खिए श्रागमिस्साणं दुल्लभबोहिए यावि भवति,
३. तुलना - कण्ण छिण्णका णक्कछिण्णका णयणुप्पा डियगा।
- औपपातिक सूत्र सं. ३८