________________
पालिपाठावली पि कालकण्णिसकुणेन पहटो न मे एस निक्खमितुं देतीति निवत्तित्वा याव अरुणुग्गमना सयित्वा अरुणवेलाय सत्तिं गहेत्वा निक्खमि । सकुणो वेगेन गन्त्वा 'लुद्दो आगच्छतीति' बोधिसत्तस्स कथेसि। तस्मि खणे कच्छपेन एक एव वद्धं उपत्वा ससवरत्ता खादिता 5 होन्त। दन्ता पनस्स पतनाकारप्पत्ता जाता, मुखं लोहितमक्खितं ।
बोधिसत्तो लुद्दपुत्तं सत्तिं गहेत्वा असनिवगेन आगच्छन्तं दिस्वा तं वद्धं छिन्दित्वा वनं पाविसि । सकुणो रुक्खग्गे निसीदि। कच्छपो पन दुबलत्ता तत्थेव निपजि । लुद्दो कच्छपं पसिब्बके पक्खिपित्वा एकामं खानुके लग्गसि । बोधिसत्तो निवत्तित्वा ओलोकेन्तो 10 कच्छपस्स गहितभावं जत्वा : सहायस्स जीवितदानं दस्सामी ' ति
दुब्बलो विय हुत्वा लुद्दस्स अत्तानं दस्सेसि । सो ' दुब्बलो एस भविस्सति, मारेस्सामि नं ' ति सत्तिं आदाय अनुबन्धि । बोधिसत्तो नातिदूरे नाच्चासने गच्छन्तो तं आदाय अरनं पाविसि;
दूरं गतभावं मत्वा पदं वञ्चत्वा अञ्जन मग्गेन वातवेगेन 15 गन्त्वा सिङ्गेन पसिब्वकं उक्खिपित्वा भूमियं पातेत्वा फालेल्वा कच्छपं नीहरि । सतपत्तो पि रुक्खा ओतरि । बोधिसत्तो द्विन्नं पि ओवादं ददमानो । अहं तुम्हे निस्साय जीवितं लभिं, तुम्हेहि पि सहायस्स कत्तब्बं मय्हं कतं, इदानिलुद्दो आगन्त्वा तुम्हे गण्हेय्य; तस्मा सम्म सतपत्त त्वं अत्तनो पुत्तके गहेत्वा अञ्जत्थ याहि, 20 त्वं हि सम्म कच्छप उदकं पविसा ' ति आह । ते तथा अकंसु ।
कच्छपो पाविसी वारि, कुरुङ्गो पाविसी वनं । सतपत्तो दुमग्गम्हा दूरे पुत्ते अपानयीति ॥
लद्दो तं ठानं आगन्त्वा कच्चि अपाम्सत्वा छिन्नपसिब्बकं गहेत्या दोमनस्सप्पत्तो अत्तनो गेहं अगमासि । ते पि तयो सहाया याव25 जीवं विस्सासं अछिन्दित्वा यथाकम्मं गता।
-
Jain Education International
For Private & Personal Use Only
www.jainelibrary.org