________________
पालिपाठावली
४७. पधानसुत्त
तं [ मं] पधान पहितत्तं नदिं नेरञ्जरं पति । विपरक्कम झायन्तं योगक्खमस्स पत्तिया ॥ १ ॥ नमुची करुणं वाचं भासमानो उपागम । किसो त्वमसि दुब्वण्णो सन्तिके मरणन्तव ॥ २ ॥ सहसभागे मरणं एकंसे तव जीवितं । जीव भो जीवितं सेय्यो जीवं पुञ्ञानि काहांसे ॥ ३ ॥ चरतो च ते ब्रह्मचरियं अग्गिहुत्तञ्च जूहतो । पहूतं चीयते पु ं किं पधानेन काहसि ॥ ४ ॥ दुग्गो मग्गो पधानाय दुक्करो दुरभिसम्भवो । इमा गाथा भणं मारो अट्ठा बुद्धस्स सन्तिके ॥ ९ ॥ तं तथा वादिनं मारं भगवा एतदवि । पत्तबन्धु पापिम सेनत्थेन इधागतो ॥ ६ ॥ अणुमत्तो पि पुजन अत्थो मय्हं न विज्जति । येसं च अत्यो पुन्नानं ते मारो वत्तुमरहति ॥ ७ ॥ अस्थि सद्धा ततो विरियं पञ्च च मम विज्जति । एवं मं पहितत्ताप कि जीवमनुपुच्छसि ॥ ८ ॥ नदीनमपि सोतानि अयं वातो विसोसये । किञ्च मे पहितत्तस्स लोहितं नूपसुस्सये ॥ ९ ॥ लोहिते सुस्समानम्हि पित्तं सेम्हञ्च सुस्सति । मंसेस खीयमानेसु भिय्योचित्तं पसीदति । भय्यो सति च पञ्ञा च समाधि मम तिठ्ठति ॥ १० तस्स मेवं विहरतो पत्तस्सुत्तमवेदनं ।
कामे नापेक्खते चित्तं परस सतत सुद्धतं ॥ ११ ॥ कामा ते पठमा सेना दुतिया अरति वच्चति । तंतिया खुप्पिपासा ते चतुत्थी तहा पचति ॥ १२ ॥
Jain Education International
For Private & Personal Use Only
www.jainelibrary.org
