________________
अध्ययनं -४- [नि. १३०३]
१९७ तत्थ अच्छइ, अन्ने भणंति-तेन धुंधुमारेण देवयाए उववासो कओ, तीए चेडरुवाणि विउव्विया निमित्तं गहियंति, ताहे पजोओ नयरे हिंडइ, पेच्छइ अप्पसाहणं रायाणं, अंगारवर्तिपुच्छइ-कहं अहं गहिओ?,सा साधुवयणं कहेइ, सो तस्स मूलंगओ, वंदामि निमित्तिगखमणंति, सो उवउत्तो जाव पव्वजाउ, चेडरुवाणिसंभरियाणि चंदजसाए सुजायस्सधम्मघोसस्स वारत्तगस्ससव्वेसिं संवेगेणं जोगा संगहिया भवंति, केई तुसुरवरं जाव मियावई पव्वइया परंपरओ एयंपिकहेइ १७ । संवेगत्ति गयं, इदानि पणिहित्ति, पणिही नाम माया, सा दुविहा-दव्वपणिही य भावपणिही य, दव्वपणिहीए उदाहरणगाहानि.(१३०४) भरुयच्छे जिनदेवोभयंतमिच्छे कुलाण भिक्खूय ।
पझ्ठाणसालवाहण गुग्गुल भगवं च नहवाणे ।। वृ- कथानकादवसेया, तच्चेदं-भरुयच्छेणयरे नहवाहणो राया कोससमिद्धो, इओ य पइट्ठाणे सालवाहणो राया बलसमिद्धो, सो नहवाणं रोहेइ, सो कोससमिद्धो जो हत्थं वा सीसं वा आनेइ, तस्स सयसहस्सगं वित्तं देइ, ताहे तेन नहवाहणमनूसा दिवे २ मारंति, सालवाहणमनुस्सावि केवि मारित्ता आणेति, सो तेसिं न किंचि देइ, सो खीणजणो पडिजाइ, नासित्ता पुणोवि बितियवरिसे एइ, तत्थवितहेव नासइ, एवं कालो वच्चइ, अन्नयाअमच्चोभणइ-ममंअवराहेत्ता निविसयं आणवेह मानुसगाणि य वंधाहि, तेन तहेव कयं, सोवि निगंतूण गुगुलभारं गहाय भरुयच्छमागओ, एगत्थ देवउले अच्छइ,सामंतरजेसु फुटुं-सालवाहनेनं अमच्चो निच्छूढो, भत्यच्छे नाओ, केणति पुच्छिओ को सोत्ति, भणइ-गुगुलभगवं नाम अहंति, जेहिंणाओताण कहेइ जेण विहाणेण निच्छूढो, अहा लहु से गणत्ति, पच्छा नहवाहणेण सुयं, मणुस्सा विसज्जियानेच्छइ कुमारामच्चत्तणस्स गंधपि सोउं, सो य राया सयं आगओ, ठविओ अमच्चो, वीसंभं जाणिऊण भणइ-पुन्नेण रज लब्भइ, पुणोवि अन्नस्स जम्मस्स पत्थयणं करेहि, ताहे देवकुलाणिथूभतलागवावीण खणावणादिएहिं दव्वं खइयं, सालवाहणो आवाहिओ, पुणोवि ताविजइ, अमच्चं भणइ-तुमं पंडिओत्ति, सो भणइ-घडामि अंतेउरियाण आभरनेनंति, पुणो गओ पइट्टाणंति, पच्छा पुणो संतेउरिओ निव्वाहेइ, तम्मि निडिए सालवाहणो आवाहिओ, नत्थि दायव्वं, सो विणठ्ठो, नटुं नयरंपि गहियं, एसा दव्वपणिही भावपणिहीए उदाहरणं-भरुयच्छे जिनदेवो नाम आयरिओ, भदंतमित्तो कुणालो य तच्चनिया दोवि भायरो वाई, तेहिं पडहओ निक्कालिओ, जिनदेवो चेइयवंदगो गओ सुणेइ, वारिओ, राउले वादो जाओ, पराजिया दोवि, पच्छा ते विचिंतेइ-विणा एएसिं सिद्धतेन न तीरइ एएसिं उत्तरंदाउं, पच्छा माइठाणेण ताण मूले पव्वइया, विभासा गोविन्दवत्, पच्छा पढंताण उवगयं, भावओ पडियन्ना, साहू जाया, एसा भावपणिहित्ति । पणिहित्ति गयं १८ । जहा इदानि सुविहित्ति, सुविहीए जोगा संगहिया, विधिरनुज्ञा विधीजस्सइट्टा, शोभनो विधिःसुविधिः, तत्रोदाहरणंजहा सामाइयनिजुत्तीए अनुकंपाए अक्खाणगंनि. (१३०५) बारवईवेयरणी धन्वंतरि भविय अभविए विज्जे ।
कहणायपुच्छियंमिय गइनिइसे यसंबोही ।। नि.(१३०६) सो वानरजूहबई कंतारे सुविहियानुकंपाए |
भासुरवरबोंदिधरो देवो वेमाणिओ जाओ ।।
For Private & Personal Use Only
Jain Education International
www.jainelibrary.org