________________
२१२
महानिशीथ-छेदसूत्रम् -६/-1८४७.
मू. (८४७)
मू. (८४८)
मू. (८५०)
मू. (८५१)
मू. (८५३)
मू. (८५४)
मू. (८५५)
तस्स पवट्ठ मे भोगऽहलं खलिय-कारणं । भव-भय-भीओ तहा वि दुयं सो पव्वज्जमुवागओ।
पायालं अवि उड्डमुहं सग्गं होज्जा अहो-मुहं । नो उणो केवलि-पन्नत्तं वयणं अन्नहा भवे ।। अन्नं सो बहूवाए वा सुय-निबद्धे वियारिउं । गुरुणो पामूले मोत्तूणं लिगं निविसओ गओ। तमेव वयणं सरमाणो दंत-भग्गो स-कम्मुणा ।
भोगहलं कम्मं वेदेइ बद्ध-पुट्ठ-निकाइयं ।। भयवं ते केरिसोवाए सुय-निबद्धे वियारिए। जेणज्झिऊणं सामन्नं अज्ज वि पाने धरेइ सो॥
एते ते गोयमोवाए केवलीहिं पवेइए। जहा विसय-पराभूओ सरेजा सुत्तमिमं मुनी (तंजहा.)।
तवमट्ठगुणं घोरं आढवेज्जा सुदुक्करं। जया विसए उदिजंति पडनासण-विसं पिबे।। काउंबंधिऊण मरियव्वं नो चरित्तं विराहए। अह एयाइं न सकिजा ता गुरुणो लिगं समप्पिया।
विदेसे जत्थ नागच्छे पउत्तीतत्य गंतूण। अनुव्वयं पालेज्जा नोणं भविया निद्धंधसे ।। ता गोयम नंदिसेनेनं गिरि-पडणंजाव पत्थुयं ।। ताव आयासे इमा वाणी पडिओ वि नो मरिज्जतं ।।
दिसा-मुहाई जा जोए ता पेच्छे चारण-मुनि । अकाले नत्थि ते मच्चू विसमवि स मादितुंगओ। ताहे वि अन-हियासेहिं विसएहिंजाव पीडिओ। ताव चिंता समुप्पना जहा किं जीविएण मे ॥
कुंदेंदु-निम्मलय-रागं तित्थं पावमती अहं । उड्डाहतो य सुज्झिस्सं कत्थं गंतुमनारिओ।।
अहवा स-लंछणो चंदो कुंदस्स उन का पहा । कलि-कलुस-मल-कलंकेहिं वज्जियं जिन-सासनं । ता एवं सयल-दालिद्द-दुह-किलेस-क्खयंकरं। पवयणं खिंसावितो कत्थ गंतूणं सुज्झिहं।। दुग्गट्ठकं गिरि रोढुं अत्ताण चुन्निमो धुवं । जाव विसय-वसेनाहं किंचिऽत्थुड्डाहं करं ।। एवं पुणो वि आरोढुं ढंकुच्छिन्नं गिरीयडं। संवरे किल निरागारं गयणे पुनरवि भाणियं ।।
मू. (८५६)
मू. (८५७)
मू. (८५८)
मू. (८६०)
मू. (८६१)
मू. (८६२) मू. (८६३)
Jain Education International
For Private & Personal Use Only
www.jainelibrary.org