________________
दशा-८, मूलं-५३, (नि-१२१] मध्यं यथा-प्रकृतिरपि अरप्रकृतिरपि एवं लंदमपि मासो जाव छम्मासो जेट्ठोग्गहो ।। वासावासं सकोसंजोयणगंतु पडियत्तए दगघटाएरवति कुणालाए अद्धजोयणं वहति।तत्थविन उवहंमति थलागासं न विरोलेंतो वच्चति । अत्थेगतिया आयरिया दाए भंते दावे गिलानस्स मा अप्पणो पडिग्गाहे । चाउम्मासिगादिसु ।। पडिग्गाहे भंतेत्ति अधनो पडिग्गाहो अज्ज गिलानस्स अन्नो गिहित्ति नवा भुंजति । अथ दोण्हवि गेण्हति तो पारिद्वावणिया दोसा, अपरिहवेंते गेलन्नादि।। दाएपडिग्गाहे गिलाणस्सअप्पणोविएवायरियबालवुडपाहुणगाणवि वितिन्नंसएवदोसोमोहुब्भवो रवीरेयधरणा, धरणे आतसंजमविराधना ।। "वासाअत्थेगतिया" आयरियं वेयावसकरोपुच्छति गिलाणं वा इतरहा पारिट्ठा-वणियदोसा गिलाणोभासियंमंडलीए नछुमति, अनोभासितं छुब्भति, सेय वदेजा, अट्ठो अमुएण एवतिएण व, सेत्ति वेयावच्चकरे विनवेति, उभासति सेय पमाणपत्ते दाता भणति, पडिग्गाहे तुमंपि य भोक्खसि तोदनं, दवं पाहिसि, गरहितविगति पडिसेहेति, अगरहितं जाणेत्ता निब्बंधं तं च फासुगं अस्थि ताहे गिण्हति, गिलाणनिस्साए न कापति घेत्तुं ।। वासावासं० अस्थि तहप्पगाराइंअदुगुंछितानि कुलानि कडाणितेन अन्नेन वा सावगत्तंगाहिताणि दाणसङ्कत्तं वा, पत्तियाई-घृतिकराई थिज्जाई-थिराइं प्रीति प्रतिदानं च वा, वेसासियाणिविस्संभणीयाणि । तहिं च धुवं लब्भामि अहं, तानि असंसयं देति, संमतो सो तत्य पविसंतो बहुमताई बहूणविसमंतोन एगस्स दोण्हं वा वधूणं विसाहूण दिति ।अनुमत्ताइंदातुंचेव, 'जत्थ से नो कप्पति,' अडं वइत्तए, अस्थि ते आउसो इमं वा इमं वा, जति भणति को दोसो ? बेइ, तं तुरितं श्रद्धावान् सट्टी । उदनसतुगतलाहणिया वा पुवकट्टि ते उण्होदए ओदनो पेशा वा सगेहे परगेहेल पुव्वतावितण उसिणद्दवेण समितं तिम्मंति, तलाहतियातोआवणातो आनिंति, सचुगा किणंति, पामिच्चंवा करेति।।एगंगोयरकालंसुत्तपोरिसिं कातुंअत्थपोरिसंकातुंएवंवारंकापति।। __चउत्थभत्तियस्सत्ति । अयमिति प्रत्यक्षीकरणे । एवं तिएत्ति वक्ष्यमाणो विसेसो, पातोत्ति प्रातः नचरिमपोरिसीएवियर्ड-उग्गमादिसुद्धंनन्नत्यआयरियउवज्झायगिलाणखुडुतोवा संलिहित्ता संपमञ्जिता धोवित्ता पजोसवित्तए परिवसित्तए न संथरति थोवंतं ताहे पुंणो पविसति।। छहस्स दो गोयरकाला, किं कारणं? सो पुनोविकलं उववासं काहिति, जति खंडिताणि तत्तियाणि चेव कप्पंति किस रूग्वारा गिण्हितुं न धरेति ?। उच्यते-सीतलं भवति संचयसंसत्तदीहादी दोसा भवंति । भुत्तानुभुत्ते य बलं भवति, दुःखं च धरितित्ति॥एवं अट्ठमस्सवि तिनि ।। व्यपगतं, अष्टं व्यष्टयं विकृष्टं वा तिन्निवि गोयरकाला सव्वे चत्तारिवि पोरिसितो, आहारानंतर पानगं निच्चिभत्तिगस्स सव्वाइंजानिपासेसणाएभणिताणि, अथवा वक्ष्यमाणानिनवविउस्सेदिमादीणि।। चउत्थभत्तियस्स तयो, उस्सेदिमं पिढें दीवगावा । संसेदिमं-पन्नं उक्कड्डेउं सीतलएणं सिञ्चति, चाउलोदगं चाउलधोवणं । छठे तिलोदगं लोविताणवि तिलाण धोवणं, मरहट्ठादीणं तुसोदगं चीहिउदगंजवउदगं-जवधोवणंजवोदगं॥आयामगं-अवस्सावणं सोवीरगं-अंबिलं, सुद्धवियडं, उसिणोदगं|भत्तपञ्चक्खातस्सससित्ये आहारदोसा, अपरिपूतेकट्ठादि,अपरिमितअजीगरगादिदोसा ।। संखादत्तिओ परिमितदत्तिओलोणं थोवं दिजति, जइ तत्तिलगं भत्तपानस्स सावि दत्ती चेव|पंचत्ति नेम्मं-चउरोतिन्निदोएगोवाछसत्त वामा एवं संच्छोभो, कताइतेन पंचभोयणस्स लद्धातो तिन्निपानगस्स, ताहेताओपानगप्पियातो भोयणे संबझंतितन्त्र कप्पति, भोयणच्चियातो
For Private & Personal Use Only
Jain Education International
www.jainelibrary.org