________________
पीठिका - [भा. २९६]
मातो, सा विय सणिजे माता, जइ एयं सचं तो तुह वयणं कहं असचं भविस्सति?
ततो ससगो कहितुमारद्धो । अम्हे कुटुंबिपुत्ता, कयाइं च करिसणाति, अहं सरयकाले खेतं अहिगतो, तम्मिय छेत्ते तिलो वुत्तो, सोय एरिसोजातो जो परं कुहाडेहिं छेत्तव्यो, तंसमंता परिभमामिपेच्छामियआरण्णं गयवं, तेनम्हि उच्छित्तोपलातो, पेच्छामियअइप्पमाणंतिलरुक्खं, तं मि विलग्गो, पत्तो य गवरो, सो मं अपावंतो कुलालचक्कं व तं तिलरुक्खं परिभमति, चालेति ततो तिलरुक्खंतेनय चालितेजलहरो विवितिलो तिलबुट्टिमुं चति, तेनयभमंतेणचक्कतिलाविव ते तिला पिलिता, तओ तेल्लोदा नाम नदी चूढा, सो य गओ तत्थेव तिलचलणीए खुत्तो मओ य, मया वि से चम्मंगहियं दतितो कतो, तेल्लरसभरितो, अहं पिखुधितो खलभारं भक्खयामि, दस तेल्लघडा तिसितो पियामि, तंच तेल्लपडिपुण्णं दइयं घेत्तुंगामं पट्ठिओ, गामबहिया रुक्खसालाए निक्खिविउं तं दइयं गिहमतिगतो, पुत्तो य मे दइयस्स पेसिओ, सो तंजाहे न पावइ ताहे रुक्खं पाडेउं गेण्हेत्था, अहं पि गिहाओ उडिओ परिभमंतो इहमागओ । एयं पुण मे अनुभूतं । जो न पत्तियति सो देउ भत्तं । सेसगा भण्णंति-अस्थि एसोय भावोभारह-रामायणे।सुतीसुनजति
"तेषां कटतटभ्रष्टैगजानां मदबिन्दुभिः ।
प्रावर्त्तत नदीघोरा हस्त्यश्वरथ-वाहिनी ॥ जंभणसि "कहंए महंतोतिलरुक्खो भवति" एत्थ भण्णति-पाडलिपुत्ते किल मासपादवे भेरी निमविया, तो किह तिलरुक्खो एमहंतो न होजाहि।
ततो मूलदेवो कहिउमारद्धो । सो भणति - तरुणत्तणे अहं इच्छिय-सुहाभिलासी धाराधरणकृताए सामिगिहं पट्टितो छत्तकमंडलहत्थो, पेच्छामियवण-गयंमम बहाएएजमाणं, ततो अहं भीतोअत्ताणोअसरणो किंचि निलुक्कणट्ठाणंअपस्समाणोदगच्छडुणणालएनं कमंडलं अतिगओम्हि, सो वि य गयवरो मम वहाए तेणेवंतेण अतिगतो, ततो मे सो गयवरो छम्मासं अंतुकुंडीयाए वामोहिओ, तओहं छम्मासंते कुंडीबगीवाए निग्गतो, सोविय गयवरो तेणेवंतेण निग्गतो, नवरं वालग्गं ते कुंडियगीवाते लग्गो, अहमवि पुरतो पेच्छामि अणोरपारं गंगं, ता मे गोपयमिव तिन्नि, गतोम्हि सामिगिह, तत्थ मेतण्हाछुहासमेअगणेमाणेण छम्मासाधारिया धारा, ततो पणमिऊणं महसेनं पयाओ संपत्तो उज्जेणिं, तुब्भं च इहं मिलिओ इति । तंजइ एयं सच्चं तो मे हेऊहिं पत्तियावेह अह मण्णह अलियं ति धुत्ताणं देह तो भत्तं । तेहिं भणियं सच्चं । मूलदेवं मणइ कहं सच्चं? ते भणति सुणेह -
जह पुव्वं बंभाणस्स मुहातो विप्पा निग्गया, बाहओ खत्तिया, ऊरूसु, वइस्सा, पदेसु सुद्दा, जइ इत्तिओ जणवओ तससुदरेमाओ तो तुम हत्थी य कुंडियाए न माहिह ? अन्नंच किल बंभाणोविण्ह य उड्डाहं धावंता गता दिव्ववाससहस्संतहा विलिंगस्संतोन पत्तो, तं जइ एमहंतं लिंगं उमाए सरीरे मात तो तुहं हत्थी य कुंडीयाए न माहिह ? ज भणसि “वालग्गे हत्थी कहं लगो", तं सुणसु-विण्हू जगस्स कत्ता, एगण्णवे तप्पति तवं जलसयणगतो, तस्स य नाभीओ बंभापउमगमणिभो निग्गतो नवरंपंकयणाभीए लग्गो, एवंजइ तुम हत्थी य विणिग्गता, हत्थी वालग्गे लग्गो को दोसो? जं भणसि “गंगा कहं उत्तिण्णो,” रामेण किल सीताए पब्वित्तिहेउं सुग्गीओआणत्तो, तेणावि हणुमंतो, सोबाहाहिं समुदंतरिउलंकापुरिपत्तो, दिट्ठा सीता, पडिनियत्तो
For Private & Personal Use Only
Jain Education International
www.jainelibrary.org