________________
उद्देशक : ३, मूलं- १२९, [भा. १४६३]
३११
सि । अगीताण पुरतो पडिसेहेउं पच्छतो तस्स अनुवतिऊण भणाति मा पुणो आणेह, तत्थेव अम्हे हिंडता एहामो ॥ निमंतेज्ज - अहवा - जइ अन्नदोसवजितं भद्दपंतदोसा वा न भवति ताहे हति । इमं च भणति -
[भा. १४६४ ]
तया दूराहडं एतं, आदरेण सुसंभितं । मुहवण्णोय ते आसी, विवण्णो तेन गेण्हिमो ॥
चू-तुमे दूराओ आनियं, आयरेण य प्राणीयं, वेसवाराइणा य संभियं कयं तुज्झ पडिसेहिते मुहवण्णो विवण्णो आसि तेन गेण्हामो । एवं जयणाए गेण्हति । पसंगो निवारितो, अगीता य वंचिया, आहडप्रतिनिवृत्तभावात्मीकृतत्वात् । एवं इत्थिवासु वि एवं पुहुत्त सुत्ते वि ॥
पू. (१३०) जे भिक्खू गाहावति- कुलं पिंडवाय-पडियाए पविठ्ठे पडियाइक्खिए समाणे दोघं तमेव कुलं अनुष्पविसति, अनुष्पविसंतं वा सातिज्जति ।।
चू-पडियाइक्खिए त्ति प्रत्याख्यातः, अतित्थावित्ते ति भणियं भवति, दोच्चं पुनरपि तमेव प्रविसति, तस्स मासलहुं, आणाइणो य दोसा । निजुत्ती
[भा. १४६५] जे भक्खू गिवतिकुलं, अतिगते पिडवात-पडियाए । पञ्चक्खित्ते समाणे, तं चैव कुलं पुणो पविसे ॥
घू-जेत्ति निद्देसे, भिक्खू पूर्ववत्, गिहस्स पती गिहपती, तस्स कुलं गृहमित्यर्थः, अतिगतःप्रविष्टः, पिंडपात प्रतिज्ञया, पञ्चक्खातो प्रतिषिद्ध, प्रत्याख्यानेन समः समाणे त्ति प्रत्याख्यानेत्यर्थः । अहवा- समाणे त्ति पच्चक्खाउ होउ तमेव पुणो प्रविशे ॥
[भा. १४६६ ] सो आणा अणवत्थं, मिच्छत्तविराधनं तधा दुविधं । पावति जम्हा तेणं, पच्चक्खाते तु न प्पविसे ॥
चू-दुविहा विराधना - आयसंजमे । जम्हा एते दोसा भावति तम्हा न तं पुणो कुलं पविसे ॥ अह पविसति इमे दोसा
[भा. १४६७ ] दुपय- चतुप्पदनासे, हरणोद्दवणे य डहण खण्णेय । चारियकामी दोच्चादीएसु संका भवे तत्थ ॥
चू- तम्मि कुले दुप्पदा दुअक्खरिया त्ति, चउप्पद अश्चादि नहं हरितं वा, सो संकिज्जति । एवं उद्दविते य धरादि दाहे, खते य क्खए, चारिउ त्ति भंडिउ त्ति कामी उभामगो, ण्हुसादिआण चा दुइत्तणं करेइ एवं संकिते निस्संकिते वा जं तमावज्जे, साहुहिं घरं चारियं ति रायकुले कहेज एव गेहणादयो दोसा || कारणओ पुण दोच्चं पि पविसति
[भा.१४६८] बितियपदमणाभोगे, अंचित - गेलण्ण-पगत- पाहुणए । रायदुट्टे रोधग, अद्धाणे चा वि तिविकप्पे ॥
- अनाभोगेण दोच्चं पि पविसे तमणीओ खच्चियाओ जत्थ तं अंचियं दाउं संधिमादी दुर्भिक्षं वा गिलाणकारणेण वा भुज्जो पविसति; अन्नत्थ न लभति पगतं संखडी, भिक्खावेला पविट्ठस्स न देसकालो आसि, अपजत्ते भुज्जो पविस त्ति एवं पाहुणगातिएसुवि, अद्धाणे वा वि । तिविकप्पे त्ति आदि मज्झे अवसाणे य । अहवा - गेलण्णादिएसु कज्जेसु एसणिज्जे अलब्भमाणे तिपरियल्ल विकप्पे पुणो तेस चेचं वारं पविसति ॥
Jain Education International
For Private & Personal Use Only
www.jainelibrary.org