________________
उद्देशक : २०, मूलं- १३८७, [भा. ६६२४ ]
४२९
सव्व तं मंसं जहा चिंतितं दिन्नं । एव को ति सावराही आलइउकामो आयरियसगासं पट्ठितो चिंतेति य हुमबादरा सव्वे अतियारा आलोइयव्व त्ति पत्तो आयरियसमीवं । आयरिएण वि सुख आढातितो- “धन्नो सपुन्नो आसि । तं न दुक्करं जं पडिसेवितं, तं दुक्करं जं सम्मं आलोइज्जति।” एवं अप्फालिएण सव्वं जहा चिंतिय आलोइयं, सुद्धो य, एस पढमभंगो। इदानिं बितियभंगो, "तं चैव य मच्छरिय" त्ति पच्छद्ध
[ भा. ६६२५ ]
खरंटणभीओ रुट्टो, सक्कारं देति ततियए सेसं । भिक्खुणि वाह चउत्थो, सहसा पलिउंचमाणो उ ।
चू- पढमपातो त बितियभगे “तं चेव" त्ति तहेव वाहो आगओ, जहा पढमभंगे अपलिउंचमाणो त्ति, तेन वि इस्सरेण कारणे वा मच्छरो से उप्पातितो, "सहस" त्ति - पुव्वावरं अनालोवेउ "कीस उस्सूरे आगतो" ? त्ति । तेन खरंटिएण भीओ पुव्वेण रुद्वेण य पलिउंचियं न सव्वं मंसं दिन्नं, पतिउंचमाणे बितियभंगो भवति । आलोयगो वि आगओ । पुच्छिओ - केन कारण आगओ त्ति ? भणियं - अवराहं आलोइउं। आयरिएण खरंटितो। कीस तहा विहरियं जहा अवराहं पावह?, आलोएंतो वा खरंटितो, तेन वि न सम्मं आलोतितं । एस गतो बितियभंगो। इदानिं ततियभंगो- “सक्कारं देति ततियए सेसं" ति - तहेव वाहो संपट्ठितो मंसं घेत्तुं पुव्वमंसभाणियं पलिउंचियचित्तो चिंतेइन सव्वं मंसं मए दायत्वमिति । पत्तो इस्सरसमीवं, इस्सरेण सुटु आढातितो, तेन से सव्वं मंसं दिन्नं । एवं आलोयगो वि संपट्टिओ पडिपहियं साहुं पुच्छति - "अनुगं आयरियं मज्झेण आगतो सि ?" भणति “आमं" । "केरिसो सो सुहाभिगमो न वत्ति ? तेन भणियं - "दुरभिगमो” । तहेव तेन चिंतियं न सम्मं मए आलोइयव्वं ति । आगतो गुरु- समीवं, तेन सम्ममाढातितो पुच्छितो य किमागमनं ?, तेन भणियं आलोएउं । ताहे आयरिएण सुटु उववूहिओ धन्नो सि विभासा, तेन तुट्टेण सम्मं आलोचितं । एस ततियभंगो गतो । इदानिं चउत्थभंगो - “भिक्खुणिवाह" पच्छद्धं, चउत्थभंगो तहेव आगतो जहा ततियभने पलिउंचमाणो, नवरं - आगओ इस्सरेण खरंटितो, तेन खरंटिएण पुव्वपत्तिउंचियभावेण य सम्मं न दिन्नं, एवं आलोयगे वि उवणओ कायव्वो ।
-
-
इमो गोणी उभंगदितो । जहा गोणी दोहिउकामा पण्हुया आगया, सामिणा उववूहिता गोभत्तेणं, कुंडतिता, धूमादीहि य उवग्गहिया, पलिमत्ताए निउत्ता सव्वं पण्हुता । एवं आलोयगविभासा वि | बितिया आगया, न आढिया, पारद्वा य पहारेहिं, तीए न दिन्नं सव्वं खीरं । आलोयगेहिं तहे उवणओ । ततिया गूहंती दोहेउकामा आगया उबज्झिता पलिमेत्ताए निउत्ता सव्वं पण्हुया, एवं आलोयगविभासा वि । चउत्था गूहंती आगता, सामिणा य पहारेहिं पारद्धा, न सव्वं पहुया, आलोयगो वि तहेव त उवणओ । इदानिंभिक्खुणिदिट्टंतो- काइ भिक्खुणी कस्सइ पुव्वपरिचियस्स घरं गता, तीए तिरिक्खे खोरगं दिनं, गहिय च तीए, पच्छा से परिनयभावे अप्पमि त्ति घरं गता, तेहिं आढाइता, सा तुट्टा तीए दिन्नं ॥ १ ॥
अन्नाए गहियं चिंतिय च ताए दाहामि त्ति, घरं गता, साय न आढाइया, तेहिं खरंटिया य, तीए न दिन्नं ॥ २ ॥ ततियाए वि गहियं चिंतियं च नाएण दायव्वं ति, घरं गता, सुस्वागता, असनादीहिं आढातिया तीए दिन्नं ॥ ३॥ चउत्थाए गहियं चिंतियं च नाएण दायव्वं ति, घरं गता,
Jain Education International
For Private & Personal Use Only
www.jainelibrary.org