Agam Sutra Satik 34 Nishith ChhedSutra 1

SR No.: 003370
Original Sutra Author: N/A
Author: Dipratnasagar, Deepratnasagar
Publisher: Agam Shrut Prakashan
Publication Year: 2000
Total Pages: 1372
Language: Prakrit, Sanskrit
Classification: Book_Devnagari, Agam, Canon, Agam 34, & agam_nishith
File Size: 25 MB

Page 1246

उद्देशक :
: २०, मूलं- १३७०, [भा. ६३०८]
चू- कंठ्या । पडिसेवणाए हेऊ (कम्मोदयो कम्मोदयहेऊ) पडिसेवणा, एषमेवामन्योन्यहेतुत्वं, तस्यापि प्रसाधको दृष्टान्तः यथा बीजांकुरयोः ॥ दिट्ठा पडिसेवणा कम्महेतू पमादमूला या, साय खेत्तओ कहं हुज्जा ?, उवत्सये बहि वा वियारादिनिग्गयस्स कालतो दिया वा रातो वा । भावओ दप्पेण वा कप्पेण वा अजयणाए पडिसेवति । मासातिअतिचारपत्तेण संवेगमुवगएण आलोयणा पउंजियव्वा । इमं च चिंतंतेण नजति केवलं जीवितघातो भविस्सति ससल्लमरणेण दीहसंसारी भवति त्ति काउं भण्णति
[भा. ६३०९ ] तं न खमं खु पमादो, मुहुत्तमवि अच्छितुं ससल्लेणं । आयरियपादमूले, गंतूणं उद्धरे सल्लं ॥
चू-आलोयणाविहाणेण पच्छित्तकरणेण य अतियारसल्लं उद्धरति विसोधयतीत्यर्थः ॥ जम्हा ससल्लो न सिज्झति, उद्धरयसल्लो य सिज्झइ । तम्हा तेन इमं चिंतियव्वंअहयं च सावराही, आसो इव पत्थिओ गुरुसगासं । वइतग्गा संखडिपत्ते आलोयणा तिविहा ॥
[ भा. ६३१०]
चू- अप्पाणं अतियारसल्लसल्लियं नाउं तस्स विसोहणवं गुरुसमीवे प्रस्थितो। कहं च ?, उच्यते अश्ववत् । तंच गुरुसमीवं गच्छंतो वइयाए खद्धादानियगामे वा संखडीए वा अपडिबज्झतो गच्छइ, गुरुसमीवं पत्तो आलोयणं देति, सा य आलोयणा तिविहा इमा - विहारालोयणा, उवसंपयालोयणा, अवराहालोयणाय ।।
आसे इब औपम्ये अस्य व्याख्या
[ भा. ६३११]
३४७
सिग्घुज्जुगती आसो, अनुवत्तति सारहिं न अत्ताणं ।
इय संजममणुवत्तति, वइयाइ अवंकिओ साहू ।
- सिग्धं मंदं वा उज्जुकं वा वक्रं वा सारहिस्स छंदमणुवत्तमाणो गच्छति, नो य अप्पछंदेणं चारिं पाणियं वा अनुयत्तइ । एवं साधू वि जहा जहा संजमो भवति तहा तहा संजममणुवत्तमाणो गच्छइ, नो वइयादिसु सायासोक्खट्टया पडिबज्झतो वइयादिसु वा न वक्रेण पहेण गच्छति । आलोयणपरिणओ जति वि अनालोतिए कालं करेति तहावि आराहगो विसुद्धत्वात् ॥
तत्थ विहारालोयणा इमा
[भा. ६३१२]
[भा. ६३१३]
चू-संभोतिया आयरिया पक्खिए आलोएति, रायनियस्स । राइनितो वि ओमरातिनियस्स आलोएति । जति पुण राइणिओ ओमो वाऽगीयत्यो चाउम्मासिए आलोएति । तत्थ वि असतीते संवच्छरिए आलोएति । तत्थ वि असतीते जत्थ मिलति गीयत्यस्स उक्कोसेणं वारसहिं वरिसेहिं दूरातो वि गीयत्यसमीवं गंतुं आलोएयव्वं । फड्डगवतिया वि आगंतुं पक्खियादिसु मूलायरियस्स आलोएंति ॥
[ भा. ६३१४]
आलोयणापरिणओ, सम्मं संपट्टिओ गुरुसगासे । जइ अंतरा उ कालं, करेज आराहओ तहऽवि ॥ पक्खिय चउ संवच्छर, उक्कोसं बारसण्ह वरिसाणं । समगुण्णा आयरिया, फड्डगपतिया वि विगडेंति ॥
तं पुन ओहविभागे, दरभुत्ते ओह जाव भिन्नो उ । तेन परेण विभाओ, संभमसत्थादिसुं भइतं ॥