________________
उद्देशक : १६, मूलं- १०९७, भा. ५८६१ ]
कयं । अहवा सट्टाए ति अप्पणो अट्ठाए, अहवा- जो चेव गेण्हति तस्सट्ठाए कयं जावंतिगमित्यर्थः । अहाकम्मे भणियं एवं कीयगडपामिच्चादिसु वि भाणियव्वं । अन्ने वि उग्गमदोसा जहासंभवं सोहेयव्वा, एसणदोसा य । जं सुद्धं तं घेप्पइ, असुद्धं तं वज्जेयव्वं ॥
आगर त्ति गयं । इदानिं "चाउले "त्ति[ भा. ५८६२]
चाउल उण्होदग तुवर क्रूर फुसणे तहेव तक्के य । जं होति भावितं कप्पती तु भइयव्व तं सेसं ॥
चू-चाउलसोघणं तुवरो कुसुंभगोदगादी भइयव्व ।। सेसंत अस्य व्याख्यासीतोदगभावितं अविगते तु सीतोदएण गेण्हंति । मज्ज-वस- तेल्ल-सप्पी- मुहुमाती भावियं भइतं ॥
[भा. ५८६३]
चू- परिनए पुण सीतोदगे गेण्हति, मज्जादिएसु जति निक्खारेउं सक्कति तो घेप्पड़, इयरहा न घेप्पइ । एस भयणा । अहवा - वियडभावितं जत्थ दुगुछियं तत्थ न घेप्पइ, अदुगुछिए घेप्पति ।। [ भा. ५८६४ ] ओभासणा य पुच्छा, दिट्ठे रिक्के मुहे वहते य । संसडे निमित्ते, सुक्खे य पगास दवणं ॥
धू - ओभासण त्ति जहा वत्थस्स "कस्सेयं, किं वासी, किंवा भवस्सति, कत्थ वा आसी?' एवं पुच्छा | सुद्धे गहणं । पुणो सीसो पुच्छइ - “दिट्ठादिपदे"। आयरिओ आह- अदिट्ठातो दिट्ठ खेमतरं । कहं ?, उच्यते - अदिट्ठे देये किं काए संघट्टतो गेण्हति न वा ? अहवा - कायाणं उवरिं ठवियल्लयं होज्जा, अहवा - बीजाती छूढा होज, दिट्टे पुण सव्वं दीसइ, एएण कारणेण दिट्टं वरं, नो अदिट्टं । “कि रिक्कं, अनरिक्कं तं घेप्पतु ?” कय मुहं घेप्पइ । “वहंतयं, अवहंतयं ? " जं तक्कमादि फासुणं वतयंत घेप्पति, नावि जं आउकायादीहिं । “किं संसद्वं, असंसठ्ठे गेण्हउ" ? एत्थ उक्खित्तं कप्पति । सुक्कं, उल्लं” ? फासुएण उल्लं पसत्यं । “पगासमुहं, अपगासमुहं ? पगासमुहं कप्पति । अहवा - “पगासट्ठियं अप्पगासट्ठियें" ? पगासट्ठियं कप्पति । “दङ्कणं" तिजदा सुद्धं तदा चक्खुणा पडिलेहेति, जदि न पडिलेहेइ ताहे तसबीयादी होज्ज || जइ तसीयादी होज, ताहे जय करे - [भा. ५८६५ ]
ओमंथ पाणमादी, पच्छा मूलगुण- उत्तरगुणेसुं । तिट्ठाणेतिक्खुत्तो, सुद्धो ससणिद्धमादीसु
"ओमत्थ' त्ति पयस्स विभासा[भा. ५८६६]
Jain Education International
२४९
+)
-
दाहिणकरेण कण्णे, घेत्तुत्ताणे य वाममनिबंधे । घट्टेति तिन्निवारा, तिन्नि तले तिन्नि भूमीए ॥
चू- कण्णं तस्स मुहं । कण्णे घेत्तुं हतथं उत्ताणय काउं, तं पायं कण्णगहियं वामबाहूमणिबंधप्पदेसं संघट्टेति त्ति तिन्नि वारा आहंति । जत्थ जइ बीयं तसा वा दिट्ठा तो न कप्पति, अह दिट्ठा ताहे हत्थतले ततो वारा आहंति। तत्थ वि तस-बीए दिठ्ठे न कप्पति, अदिट्ठेसु पुणो ओमंथयं भूमीए तिन्नि वारा पफोडेति । पाणमादी, एयस्स विभासा तिट्ठाणे तिक्खुत्तो खोडिए समाणे[भा. ५८६७ ] तस बीयम्मि विदिट्टे, न गेण्हती गेण्हती उ अद्दिद्वे । गहणम्मि उ परिसुद्धे, कप्पति दिट्ठेहि वि बहूहिं ।।
For Private & Personal Use Only
www.jainelibrary.org