________________
१०७
मू० १२० मू. (१२०) सिद्धे उवसंपण्णो अरहंते केवलित्ति भावेणं।
इत्तो एगयरेणवि पएण आराहओ होइ ।। सिद्धानुपसंपन्नः अर्हतः केवलिन इति भावेन।
एषामेकतरेणापि पदेनाराधको भवति ॥ मू. (१२१) समुइण्णवेयणो पुण समणो हियएण किंपि चिंतिजा ।
आलंबणाई काइंकाऊण मुणी दुहं सहइ॥ छा. समुदीर्णवेदनः पुनः श्रमणो हृदये किमपि (किं वि) चिन्तयेत् ।
आलम्बनानि कानि कृत्वा मुनिर्दुखं सहते॥ मू. (१२२) वेयणासु उइन्नासु, किं मे सत्तं निवेयए।
किं वाऽऽलंबणं किच्चा, तंदुक्खमहियासए । वेदनासूदीर्णासु किं मम सत्वं (इति) निवेदयेत् ।
किं वाऽऽलम्बनं कृत्वा तदुखमध्यास्ते। मू. (१२३) अनुत्तरेसु नरएसु, वेयणाओ अनुत्तरा।
पमाए वट्टमाणेणं, मए पत्ता अमंतसो॥
अनुत्तरेषु नरकेषु वेदना अनुत्तराः।
प्रमादे वर्तमानेन मया प्राप्ताअनन्तशः॥ मू. (१२४) मए कयं इमं कम्म, समासज्ज अबोहि।
पोराणगं इमं कम्म, मए पत्तं अनंतसो॥ छा.
मया कृतमिदं कर्म समासाद्याबोधिकम् ।
पुराणमिदं कर्म मया प्राप्तमनन्तशः ॥ मू. (१२५) ताहिं दुक्खविवागाहिं, उवचिण्णाहिं तहिं तहिं ।
नयजीवो अजीवो उ, कयपुब्यो उ चिंतए।।
ताभिर्दुखविपाकाभिरुपचीर्णाभिस्तत्र तत्र।
न च जीवस्त्वजीवः कृतपूर्वस्तु (इति) चिन्तयेत् .। मू. (१२६) अब्बुजुयं विहारं इत्यं जिनएसियं विउपसत्यं ।
नाउंमहापुरिससेवियं अब्भुजुयं मरणं॥ अभ्युद्यतं विहारमित्थं जिनदेशितं विद्वत्प्रशस्तम् ।
ज्ञात्वा महापुरुषसेवितमभ्युद्यतं मरणम् ।। मू. (१२७) जह पच्छिमंमि काले पच्छिमतित्ययरदेसियमुयारं।
पच्छा निच्छयपत्थं उवेमि अब्भुजुयं मरणं ।। यथा पश्चिमे काले पश्चिमतीर्थकरदिष्टमुपकारम् ।
पश्चानिश्चयपथ्यमुपयाम्यभ्युद्यतं मरणम्॥ मू. (१२८) बत्तीसमंडियाहि कडजोगी जोगसंगहबलेणं।
उज्जमिऊण य बारविहेण तवणेहपाणेणं॥
Jain Education International
For Private & Personal Use Only
www.jainelibrary.org
