________________
१०४
महाप्रत्याख्यान-प्रकिर्णकसूत्रं ९४
मू. (९५)
सुझइ दु
लज्जया गौरवेण च बहुश्रुतमदेन वाऽपि दुश्चरितम् । ये न कथयन्ति गुरुभ्यो नैवते आराधका भवन्ति । सुज्झइ दुक्करकारी जाणइ मग्गंति पावए कित्तिं।
विणिगृहितो निदइ तम्हा आराहणा सेया॥ छा. शुध्यति दुष्करकारी जानाति मार्गमिति प्राप्नोति कीर्तिम्।
विनिगूहानो निन्दति (विनिगूहमानो निन्द्यते) तस्मादाराधना श्रेयसी ।। मू. (१६) नवि कारणं तणमओ संथारो नवि य फासुया भूमी।
____ अप्पा खलु संथारो होई विसुद्धो मणो जस्स।। छा. नैव कारणं तृणमयः संस्तारकः, नैव च प्रासुक्ता भूमि।
आत्मैव संस्तारको भवति विशुद्धं मनो यस्य ॥ मू. (९७) जिनवयणअनुगया मे होउ मई झाणजोगमल्लीणा।
जह तंमि देसकाले अमूढसन्नो चयइ देहं ।। जिनवचनमनुगता मम भवतुमतिध्यानयोगमाश्रिता ।
यथा तस्मिन् देशकालेऽमूढसंज्ञस्त्यजेयं देहम् ।। मू. (९८) जाहे होई पमत्तो जिनवयण (सइ) रहिओ अनाइत्तो।
ताहे इंदियचोरा करिति तवसंजमविलोमं ।। छा. यदा भवति प्रमत्तो जिनवचन (स्मृति) रहितोऽनायत्तः।
तदेन्द्रियचौराः कुर्वन्ति तपःसंयम विलोम (प)म् ॥ जिनवयणमनुगयमई जं वेलं होइ संवरपविठ्ठो ।
अग्गीव वाउसहिओ समूलडालं डहइ कम्म। छा. जिनवचनानुगतमतिर्यां वेलां (यावत्) भवति संवरप्रविष्टः ।
अग्निरिव वायुसहितः समूलशाखं दहति कर्म (वृक्षम्) ।। मू. (१००) जह डहइ वाउसहिओ अग्गी रुक्खे विहरि वनखंडे ।
तह पुरिसकारसहिओ नाणी कम्मं खयं नेई॥ यथा दहति वायुसहितोऽग्निर्विहत्य वनखण्डे ।
तथा पुरुषकारसहितो ज्ञानी कर्म क्षयं नयति ।। मू. (१०१) जं अन्नाणीकम्मं खवेइ बहुआहिं वासकोडीहिं।
तंनाणी तिहिं गुत्तो खवेइ ऊसासमित्तेणं॥ यत् अज्ञानी कर्म क्षपयति बहुकामिवर्षकोटीभि ।
तमानी त्रिभिर्गुप्तः क्षपयत्युच्छ्वासमात्रेण ॥ मू. (१०२) नहु मरणंमि उवग्गे सक्को बारसविहो सुयकखंधो।
सव्वो अनुचिंतेउं धणियंपि समत्थचित्तेणं॥ छा. नैव मरणे उपाग्रे शक्यो द्वादशविधः श्रुतस्कन्धः ।
सर्वोऽनुचिन्तयितुं बाढमपि समर्थचित्तेन ।
छा.
छा.
Jain Education International
For Private & Personal Use Only
www.jainelibrary.org