________________
-
श्रुतस्कन्धः-२, अध्ययनं-१,
३०१ पुरिसे उवदंसेत्तारो अयमाउसो ! आया इयं सरीरं । से जहाणामए केइ पुरिसे दहिओ नवनीयं अभिनिव्वट्टित्ताणं उवदंसेजा अयमाउसो ! नवनीयं अयंतु दही, एवमेव नत्थि केइ पुरिसे जाव सरीरं।
से जहानामए केइ पुरिसे मंसाओ अदि अभिनिव्वट्टित्ता णं उवदंसेजा अयमाउसो! मंसे अयंअट्ठी, एवमेव नत्थि केइ पुरिसे उवदंसेत्तारोअयमाउसो! आया इयं सरीरं। से जहानामए केइ पुरिसे करयलाओ आमलकं अभिनिव्वट्टित्ता णं उवदंसेज्जा अयमाउसो! करतले अयं आमलए, एवमेव नस्थि केइ पुरिसे उवदंसेत्तारो अयमाउसो ! आया इयं सरीरं। से जहानामए केइ पुरिसे दहिओ नवनीयं अभिनिव्वट्टित्ताणं उवदंसेजा अयमाउसो! नवनीयं अयं तु दही, एवमेव नत्थि केइ पुरिसे जाव सरीरं।
से जहानामए केइ पुरिसे तिलहितो तिलं अभिनिव्वट्टित्ता णं उवदंसेजा अयमाउसो ! तेल्लं अयंपिनाए, एवमेव जाव सरीरं। सैजहानामए केइ पुरिसे इक्खूतो खोतरसं अभिनिव्वट्टित्ता गं उवदंसेना अयमाउसो ! खोतरसे अयं छोए, एवमेव जाव सरीरं । से जहानामए केइ पुरिसे अरणीतो अगिंग अभिनिव्वट्टित्ताणं उवदंसेज्जा अयमाउसो ! अरणी अयं अग्गी, एवमेव जाव सरीरं। एवं असंते असंविजमाणे जेसिं तं सुयक्खायं भवति, तं० अन्नो जीवो अन्नं सरीरं । तम्हा तेमिच्छा।
से हंता तं हणह खणह छणह डहह पयह आलुपह विलुपह सहसाकारह विपरामुसह, एतावता जीवे नत्थि परलोए, ते नो एवं विपडिवेदेति, तं० किरियाइ वा अकिरियाइवा सुक्कडेइ वा दुकडेइ वा कल्लाणेइ वा पावएइ वा साहुइवा असाहुइवा सिद्धीइ वा असिद्धीइ वा निरएइवा अनिरएइ वा, एवं ते विरूवरूवेह कम्मसमारंभेहिं विरूवरूवाइं कामभोगाई समारभंति भोयणाए।॥एवंएगे पागन्भिया निक्खम्ममामगंधम्म पनवेति, तंसदहमाणातं पत्तियमाणातं रोएमाणा साहु सुयक्खाए समणेति वा माहणेति वा कामं खलु आउसो! तुमं पूययामि, तंजहाअसणेण वा पाणवा खाइमेण वासाइमेणवा वत्येण वा पडिग्गहेण वा कंबलेण वा पायपुंछणेण वा तत्येगे पूयणाए समाउटिंसु तत्थेगे पूयणाए निकाइंसु।
पुवमेव तेसिं नावं भवति-समणा भविस्सामो अनगारा अकिंचणा अपुत्ता अपसू परदत्तभोइणो भिक्खुणो पावां कम्मं नो करिस्सामो समुट्ठाए ते अप्पणा अप्पडिविरया भवंति, सयमाइयंति अन्नेवि आदिया।ति अन्नपि आयतंतं समनुजाणंति, एवमेव ते इस्थिकामभोगेहिं मुच्छिया गिद्धा गढिया अज्झोववना लुद्दा रागदोसवसट्टा, ते नो अप्पाणं समुच्छेदेति ते नो परं समुच्छेदेति ते नो अन्नाईपाणाईभूताईजीवाइंसत्ताइंसमुच्छेदेति, पहीणापुब्बसंजोगं आयरियं मग्गं असंपत्ता इति ते नो हव्वाए नो पाराए अंतरा कामभोगेसु विसना इति पढमे पुरिसजाए तज्जीवतच्छरीरएत्ति आहिए।
वृ. 'इह' अस्मिन्मनुष्यलोके, खलुवक्यिालङ्कारे, इहास्मिन् लोके प्राच्या प्रतीच्यां दक्षिणायामुदीच्यामन्यतरस्यांवा दिशि सन्ति' विद्यन्तेएकेकेचनतथाविधामनुष्याःआनुपूर्वेणेमं लोकमाश्रित्योत्पन्ना भवन्ति।तानेवानुपूर्वेण दर्शयति-तद्यथे' त्युपन्यासार्थः,आराद्याताः सर्वहेयधर्मेभ्य इत्यार्याः, तत्र क्षेत्रार्या अर्धषविंशतिजनपदोत्पन्नाः, तद्यतिरिक्तास्त्वनार्या एके केचन
Jain Education International
For Private & Personal Use Only
___www.jainelibrary.org