________________
२०४
नि. (१३१७)
नयरं च सिंबवद्धण मुंडिम्बय अज्जपूसभूईय । आयाण समित्ते सुहमे झाणे विवादो य ।।
वृ- सिंबवद्धणे नयरे मुंडिम्बगो राया, तत्थ पूसभू आयरिया बहुस्सुया, तेहिं सो राया उवसामिओ सड्ढो जाओ, ताण सीसो पुसमित्तो बहुस्सुओ ओसन्नो अन्नत्थ अच्छइ, अन्नया तेसिं आयरियाणं चिंता - सुहुमंझाणं पविस्सामि, तं महापाणसमं, तं पुण जाहे पविसइ ताहे एवं जोगसंनिरोहं करेइ ज न किंचिह चेएइ, तेसिं च जे मूले ते अगीयत्था, तेसिं पूसमित्तो सद्दाविओ, आगओ, कहियं स तेन पडिवन्नं, ताहे एत्थ ताहे एगत्थ उवयरण व्विधाए झाअंति, सो तेसिं ढोयं न देइ, भाइ- एंतो ठियगा वंदह, आयरिया वाउल, अन्नया ते अवरोप्परं मंतंति - किं मन्ने होज्जा गवेसामोत्ति, एगो ओवरगबारे ठिओ निवन्नेइ, चिरं च ठिओ, आयरिओ न चलइ न भासइ न फंदइ ऊसासनिस्सासोवि नत्थि, सुहुमो किर तेसिं भवइ, सो गंतूण कहेइ अन्नेसिं, ते रुट्ठा, अज्जो ! तुमं आयरिए कालगएविन कहेसि ?, सो भाइ-न कालगयत्ति, झाणं झायइत्तिइ मा वाघायं करेहित्ति, अन्ने भांति - पव्वइओ एसो लिंगी मन्ने वेयालं साहेउकामो लक्खणजुत्ता आयरिया तेन न कहेइ, अज्ज रत्तिं पेच्छहिह, ते आरद्वा तेन सभं भंडिउं, तेन वारिया, ताहे ते राया ऊस्सारेऊण कहित्ता आनीओ, आयरिया कालगया सो लिंगी न देइ नीणेउं, सोवि राया पिच्छइ, तेनवि पत्तीयं कालगओत्ति, पूसमित्तस्स न पत्तियइ, सीया सज्जीया, ताहे निच्छयो नायो, विनासिया होहिंति, पुव्वं भणिओ सो आयरिएहिं जाहे अगनी अन्नो वा अच्चओ होज्जत्ति ताहे मम अंगुट्ठए छिवेज्जाहि, छिन्नो, पडिबुद्धो भणइ-किं अज्जो ! वाघाओ कओ ?, पिच्छइ एएहिं सीसेहिं तुज्झ कयंति, अंबाडिया एरिसयं किर झाणं पविसियव्वं, तो जोग संगहिया भवंति २८ । झाणसंवरजोगे यत्ति गयं, इदानिं उदए मारणंतिएत्ति, उदए जइ किर उदओ मारणंतिओ मारणंती वेयणा वा तो अहियासेयव्वं, तत्थोदाहरणगाहा
नि. (१३१८)
आवश्यक - मूलसूत्रम् - २-४ / २६
रोहीडगं च नयरं ललिओ गुट्ठी अ रोहिणी गणिआ ।
धम्मरुइ कडु अदुद्धियदानाययणे अ कंमुदए । ।
बू - रोहिडए नयरे ललियागोट्टी रोहिणी जुन्नगीणया अन्नं जीवणिउवायं अलभंती तीसे गोडीए भत्तं परंधिया, एवं कालो वच्चइ, अन्नया तीए कडुयदोद्धियं गहियं, तं च बहुसंभारसंभियं उवक्खडियं विन्नस्सइ जाव मुहे नतीरइ काउं, तीए चिंतियं-खिंसीया होमि गोट्टीएत्ति अन्नं उवक्खडेइ, ए भिक्खचराण दिज्जहित्ति, मा दव्वमेवं चेव नासउ, जाव धम्मरु नाम अनगारो मासक्खमणपारणए पविट्ठो, तस्स दिन्नं, सो गओ उवस्सयं, आलोएइ गुरूणं, तेहि भायणं गहियं, खारगंधो य नाओ, अंगुलिए विन्नासियं, तेहि चिंतियं - जो एवं आहारेइ सो मरइ, भणिओ विगिंचेहत्ति, सो तं गहाय अडविं गओ, एगत्थ रुक्खदड्ढच्छायाए विगिंचामि, पत्ताबंधं मुयंतस्स हत्थो लित्तो, सो तेन एगत्थ फुसिओ, तेन गंधेन कीडियाओ आगयाओ, जा जा खाइ सा सासा भरइ, तेन चिंतियं-मए एगेण समप्पउ मा जीवघाओ होउत्ति एगत्थ थंडिले आलोइयपडिक्कंतेनं मुहानंतगं पडिलेहित्ता अणिदंतेन आहारियं, वेयणाय तिव्वा जाया अहियासिया, सिद्धो, एवं अहियासेयव्वं, उदए मारणंतियत्तिगयं २९ । इदानिं संगाणं च परिहरणंति, संगो नाम 'पञ्जी सङ्गे' भावतोऽभिष्वङ्गः स्नेहगुणतो रागः भावो 3 अभिसंगो येनास्य सङ्गेन भयमुत्पद्यते तं जाणणापरिन्नाए नाऊण पञ्चक्खाणपरिन्नाए
For Private & Personal Use Only
www.jainelibrary.org
Jain Education International